?متن شبهه

افرادی را در عزاداری می بینم که به دروغ خود را به گریه کردن می زنند و وانمود می کنند که گریه می کنند اما گریه نمی کنند . برخی میگویند که این عمل ثواب دارد این سخن سندیت دارد؟!

?پاسخ

1⃣تباکی یعنی خود را به گريه زدن، خود را گريان نشان دادن، خود را شبيه گريه‏ كننده ساختن و حالت گريه به خود گرفتن است .

2⃣در راه احياى عاشورا و سوگوارى بر عزاى حسين علیه السلام ، هم گريستن، هم گرياندن و هم حالت گريه داشتن ثواب دارد. حتّى اگر كسى نگريد يا گريه‏ اش نيايد، گرفتن اين حالت، هم در خود شخص حالت اندوه و تحسّر ايجاد مى‏ کند، هم به مجلس عزا، چهره و رنگ غم مى ‏بخشد. تباكى، همسويى با داغداران سوگ عاشوراست و مثل گريستن و گرياندن است.

3⃣در حديث امام صادق علیه السلام است ؛ «من انشد فى الحسين شعرا فتباكى فله الجنّة» هر كه درباره حسين، شعرى بگويد و تباكى كند، بهشت براى اوست.»

?بحار الانوار ج 44 ص 282

4⃣در حديثى هم كه سيد بن طاووس نقل كرده، چنين است: «من تباكى فله الجنّة» « هر کس در مصیبت حسین تباکی کند ، بهشت برای اوست »

?همان مدرک

5⃣ و در حديث قدسى خداوند آمده است ؛

«اى موسى هر يك از بندگانم كه‏ در زمان شهادت فرزند مصطفى گريه كند يا حالت گريه به خود گيرد و بر مصيبت سبط پيامبر تعزيت گويد، همواره در بهشت خواهد بود. »

?مستدرک سفینه البحار ج 7 ص 235

6⃣البته غير از تباكى در مصيبت ابا عبد اللّه الحسين علیه السلام ، حالت گريه به خود گرفتن در مناجات و دعا و از خوف خدا نيز مطلوب است و اين از نمونه‏ هاى روانى تأثير ظاهر در باطن است .

7⃣ امام صادق علیه السلام درباره گريه بر گناه خويش و از خوف خدا مى‏ فرمايد ؛

« اگر گريه‏ ات نمى‏ آید، خود را به حالت گريه در آور، پس اگر به اندازه سر مگسى اشك بيرون آمد، پس مرحبا به تو.»

?بحار الانوار ج 90 ص 344