یک بار که مجروح شده بودے گفتم “دیگه نباید برے” گفتی “مثل زنان‌کوفی نباش” گفتم “تو غمت نباشه من دوست دارم با زنان کوفی محشور بشم، تو اصلاً اذیت نشو و فقط نرو ” گفتی “باشه نمےرم".
بعد از ناهار گفتم “منو می بری؟ “
- کجا؟
- کهنز
- چه خبره؟
- هیئته
- هیئت نباید بری
-چرا؟

-مگه نگفتی من سوریه نرم. من سوریه نمیرم، اسم تو هم سمیه نیست، اسم جدیدت آزیتاست. اسم منم دیگه مصطفی نیست، کوروشه. اسم فاطمه رو هم عوض میکنیم . هیئت و مسجدم نمی ریم و فقط توی خونه نماز میخونیم ، تو هم با زنان کوفی محشور میشی!
-اصلا نگران نباش. هیئتم نمیریم.

بعد از ظهر هیئت نرفتم. شب که شد، دیدم نمی شود هیئت نرفت. گفتم “پاشو بریم هیئت”
-قرار نبود هیئت بریم آزیتا خانم
-چرا اینجوری میکنی آقا مصطفی؟
-قبول میکنی من سوریه برم و تو اسمت سمیه باشه و اسم من مصطفی و اسم دخترم فاطمه و پسرم محمد علی؟ در آن صورت هیئت و نماز و مسجد هم میری.
-من رو با هیئت تهدید می کنے؟
-بله…یا رومی روم یا زنگی زنگ.
-کمی فکر کردم و گفتم “قبول! اسم تومصطفاست"….

برشی از کتاب
” اسم تومصطفاست “
زندگی نامه داستانی شهید مصطفی صدر زاده به روایت همسر

?شهید مدافع حرم
?مصطفی صدرزاده
?سالروز شهادت

#اربعین
#یاد_شهدا_باصلوات
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج