? شیرینی زندگی با حسن خلق/ آیةالله‌العظمی خامنه‌ای

◽️ امام صادق‌ علیه السلام قال لحمران بن أعین: …و لا عیش أهنأ من حسن الخلق و لامال أنفع من القنوع بالیسیر المجزی و لاجهل أضرّ من العجب. الشافی/851

◽️ هیچ زندگی‌ای گواراتر از آن زندگی‌ای که با حسن خلق همراه باشد، نیست؛ وجهش هم علی‌الظاهر این است که انسانی که دارای خوش اخلاقی با مردم، تواضع با مردم، رفتارگرم و خوش آیند با مردم است، زندگی برای او آسان و شیرین است؛ چون در محیط اجتماعی، ارتباطات و برخوردها متقابل و متبادل است.

◽️ شما اگر در مقابل دیگران تواضع کنید، دیگران با این چشم به شما نگاه می‌کنند که: انسان متواضعی است. اگر تکبر بورزید، با این چشم نگاه می‌کنند که: انسان متکبری است. معلوم است که همه آدم‌های عالم از انسان متواضع بیشتر خوششان می‌آید تا انسان متکبر. اگر خلق را به معنای وسیع آن بدانیم، یعنی اخلاق حسنه انسانی مثلاً: آدم صبوری باشد، آدم شکوری باشد، آدم کریم و بخشنده‌ای باشد و هلمّ جرّاً، اگر به این معنا هم بگیریم نیز همین‌طور است.

◽️ کسی که از او خیر میتراود، از او متانت و وقار، صبر و سکینه در امور، در تلاطم‌ها به چشم می‌آید و از این قبیل، طبعاً در چشم مردم، انسان محترم و مبارکی است، در نتیجه زندگی برای چنین انسانی، زندگی گوارایی خواهد شد.

◽️ پول در همه امور گره‌گشاست، انسان پولدار، هم در راه‌های حلال، هم خدای نکرده اگر اهلش باشد در راه‌های حرام، دستش باز است، خیلی کارها می‌تواند بکند.

◽️ پس پول، به حسب نگاه سطحی‌ای که انسان دارد یک چیز نافعی است، اما می‌فرماید: هیچ مالی نافع‌تر از قناعت نیست، انسان قانع باشد بالیسیر المجزی، همان قدری که در زندگی او کفایت کند. کفایت یعنی: محتاج این و آن نباشد، بتواند زندگی متعارف خودش را پیش ببرد ولو کم باشد. این، از همه اموال انفع است؛ چون آن نفع واقعی‌ای که انسان از این مال می‌برد، همان بهره‌ای است که از مال می‌برد؛ و بیشترین بهره را آن کسی می‌برد که دارای قناعت است؛ چون آن دغدغه و ناراحتی و نگرانی؛ به کی بدهم؟ چطوری نگهدارم؟ این‌ها را ندارد. لذا در روایات دارد که از خدا بخواهید به قدر کفایت به شما بدهد…