✔️ کسی که خود را محروم‌ترین افراد میداند، اگر اندکی در مورد آنچه خدا به او عطا نموده است فکر کند، خود را غرق در عطاهای خدا خواهد یافت.

?عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی?

?کسی که خود را محروم‌ترین افراد میداند، اگر اندکی در مورد آنچه خدا به او عطا نموده است فکر کند، خود را غرق در عطاهای خدا خواهد یافت. مسأله اینجاست که ما کمتر به دادههای خدا فکر میکنیم و بیشتر حواسمان دنبال چیزهایی است که نداریم. آنچه را که خدا به مصلحت ما ندیده و نداده است که هر چه هم تقلاّ کنیم، به ما نخواهد رسید و حسرت آن بر دلمان خواهد ماند؛ آنچه را هم داریم که هیچوقت به آن نگاه نکردیم که ببینیم و لذّت آن را ببریم، لذا یک‌پارچه غصّه و حسرت و احساس محرومیت شده‌ایم. همین اعضای سالم بدنمان را فکر کنیم که هر کدامش چقدر میارزد. اگر مثلاً چشم ما در معرض نابینا شدن باشد و همهی دنیا مال ما باشد، حاضر نیستیم همهی آن را بدهیم و کور نشویم؟ سایر اعضا هم به همین ترتیب. همین بدن سالم را که خدا به ما داده، حساب کنیم روی هم چند قیمت دارد. بالاتر از آن نعمت عقل است که اگر نداشتیم، نه کسی ارزشی برای ما قائل بود و نه حتّی در اموال خودمان حقّ تصرّف داشتیم و باید قیم برای ما میگرفتند. نعمت هدایت الهی و محبّت خدا و اولیای او که از همه بالاتر. با این همه دارائی دیگر کسی محروم باقی میماند؟

?به آنچه خدا به شما داده است، شاد باشید و برای آنچه نداده، غمناک نباشید.

?خیر در آن چیزی است که خداوند برای ما پیش میآورد.

?مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب?