عدالت در عصر ظهور چگونه محقق مى شود و چرا عدالت موعود در عصر اسلام برقرار نشد؟
اولين اقدام و راه تمامى پيامبران براى ايجاد قسط و عدل، كار فرهنگى و روشنگرى است. امام مهدى(عجل الله) نيز با اقدامات گسترده فرهنگى و تربيتى، به رشد فكرى و اخلاقى جامعه دست مى زند و جامعه مرده را احيا مى كند.
 آن گاه حضرت مهدى(عجل الله) به كمك آموزه هاى متعالى قرآن و دستورات عدالت محور اسلام، به اداره حكومت جهانى مى پردازد و با قوانين و سيره عادلانه، جهان را آكنده از عدل و داد مى كند.
در مرحله سوم، با استفاده از قدرت سلاح و نيروى نظامى و با شدت تمام به مقابله ستمگران و بيدادگرى مى پردازد و ريشه ظلم و ستم را بر مى اندازد.

امام باقر (علیه السلام) با توجه به اهميت سه عنصر فوق براى ايجاد عدالت مى فرمايند: «امامى كه قرآن، دانش و سلاح نزد اوست، از ما است».
تفاوت عمده ميان مكتب اسلام با ساير مكاتب در عدالت اين است كه اسلام، معنويت را پايه و اساس عدالت مى شمارد. حساسيتى كه اسلام در زمينه عدالت و تركيب آن با معنويت اسلامى از خود نشان مى دهد در هيچ مكتب ديگرى نظير و مانند ندارد. . .

چرايى عدم تحقق عدالت:
يكى از اغراض اصلى بعثت انبيا، تشكيل جامعه ايده آل براساس خداپرستى و ارزش هاى الهى و گسترش عدل و داد در سراسر زمين بوده و هر كدام در حد امكان قدمى در اين راه برداشته اند و بعضى از آن ها توانسته اند در محدوده جغرافيايى و زمانى خاصى حكومت الهى را برقرار سازند، ولى براى هيچ يك از ايشان شرايط حكومت عدل جهانى، فراهم نگشت.
البته فراهم نشدن چنين شرايطى به معناى نارسايى تعاليم و برنامه هاى انبياء و يا نقص مديريت و رهبرى ايشان نبوده و نيز به معناى تحقق نيافتن هدف الهى از بعثت ايشان نمى باشد زيرا هدف الهى فراهم شدن زمينه و شرايط براى سير و حركت اختيارى انسان ها است.

اما اين شرايط نه در زمان رسول اكرم (صلی الله علیه وآله) حاصل بود و نه حتى اكنون. در عصر رسول اكرم، ايشان نهايت تلاش شان اين بود كه دين تازه را تبيين و اركان آن را تقويم بخشند. علاوه بر آن كه مخالفت مخالفان نگذاشت حتى الگوى مدينه النبى فراتر از اين شهر رفته و عدالت حتى در جزيره العرب مستقر گردد، چه رسد به ممالك ديگر و همه كره زمين.

بعد از رسول اكرم (صلی الله علیه وآله) نيز علاوه بر آن كه تلاش ايشان در بدنه حكومت تداوم نيافت تا شرايط تبليغ اسلام در سرزمين هاى گسترده اى فراهم آيد، بلكه حكومت از مجراى حق خود خارج گشت و نابسامانى هاى فراوانى در ممالك اسلامى پديدار شد. حضرت على (علیه السلام) نيز كه بالاجبار مسئوليت حكومت را پذيرفت، چنان با مشكلات داخلى و تحريفات و تبعيضات و انحرافات مواجه شد كه در دوران حكومت چند ساله اندك خود نتوانست آن طور كه خود مى خواست عدالت را در محدوده قلمرو مركز حكومت خود محقق سازند . . .

پی نوشت:
جهت مطالعه متن کامل این پرسش و پاسخ به آدرس زیر مراجعه نمایید:
 http://www.porseman.org/showarticle.aspx?id=2313
به نقل از کتاب “مهدویت - دوران ظهور". جهت مطالعه متن کامل این پرسش و پاسخ به آدرس زیر مراجعه نمایید:
 http://www.porseman.org/showarticle.aspx?id=1356
جهت درج سوال و ارسال نظرات خود می توانید از ربات پرسمان استفاده نمایید:
 @porsemanbot
 http://porseman.org
 http://porsemani.ir
 @porseman