?علامه حلی و بوسه برپای امام زمان (عج)?

علامه حلی، هر هفته از حله با پای پیاده به سوی كربلا راه می افتاد تا فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام را در شب جمعه درك نماید. آن بزرگوار، طی سفری از حله به كربلا، به محضر نورانی امام عصرعجل الله تعلی فرجه می رسند، اما، حضرت را نمی شناسند. در طول مسیر، عصا از دست علامه به زمین می افتد. امام زمان ارواحنا فداء خم می شوند، عصای علامه را برمی دارند و به دست ایشان می دهند.

در همین هنگام سوالی در ذهن علامه القا می شود و از محضر امام علیه السلام می پرسد:

آیا در این عصر و زمان كه غیبت كبراست، می توان حضرت صاحب الامر عجل الله تعای فرجه را دید یا نه؟

حضرت در پاسخ علامه می فرمایند:

- چگونه صاحب الزمان را نمی توان دید و حال آن كه دست او هم اكنون در دست توست؟!

به محض این كه علامه این پاسخ را می شنود، بی اختیار خود را به زمین می اندازد

تا پای مبارك حضرت را ببوسد كه در این هنگام از كثرت شوق مدهوش می شود.