?ایت الله فاطمی نیا می فرماید:

? علت غیبت بی لیاقتی ماست❗️

?خداوند در سوره مُلک می‌فرماید:
? «قُل أَرَ‌أَيتُم إِن أَصبَحَ ماؤُكُم غَورً‌ا فَمَن يَأتيكُم بِماءٍ مَعينٍ»?

«بگو (ای رسول ما!) به من خبر دهید، اگر آبهای شما به زمین فرو رود (و ناپدید شود) پس کیست که برای شما آب گوارا بیاورد؟»

?ظاهر این آیه شریفه این است که می خواهد انسان را متذکر به نعمت‌های پروردگار نماید؛
? آن هم یکی از نعمت‌های حیاتی و با اهمیت.

??بسیاری از نعمت‌ها هستند که مادامی که در دسترس ما می‌باشند، به آنها توجهی نداریم و قدر و ارزش آنها را نمی‌دانیم. اما هنگامی که از دست بروند، ناگهان متوجه فقدان آنها و ارزشی که داشتند می‌شویم.?

?? چه بسا انسان بزرگ‌ترین نعمت‌ها را که همیشه با او هستند یعنی “صحت و سلامت” مورد غفلت قرار می‌گیرند؛

✍ چنانچه در حدیث است:
“نِعمتان مجهولتان: الصحه و الأمان”
«دو تا نعمت هستند که مجهول القدر می‌باشند که عبارتند از: صحت و امنیت».

? ظاهر آیه، اشاره به نعمت آب می‌باشد. آب، نعمت بسیار بزرگ و منشأ آثار فراوان و لا تُعدّ و لا تُحصی می‌باشد.?

? اما تأویل این آیه شریفه:
روایات معتبری از ائمه (ع) وارد شده است که مراد از ماء معین و آب خوشگوار در آیه، وجود اقدس حضرت صاحب الامر (عج) می‌باشد.

خدا می‌فرماید:
? إذا فقدتم إمامکم فماذا تَصنعون؟
اگر چنانچه امام زمان‌تان را نیافتید، چه می‌کنید❓❗️

? چرا آب گوارا تأویل به امام زمان شده است؟! چه مناسبتی بین آب و وجود مبارک امام (ع) موجود است؟!

?? این مطلب، بسیار مطلب عمیق و شریفی است. آنچه اجمالاً از دلائل استفاده می‌شود این است که:
آب در جهان طبیعت مایه‌ی حیات موجودات می‌باشد چنانچه خداوند می‌فرماید:
?«وَجَعَلنا مِنَ الماءِ كُلَّ شَيءٍ»?
«و قرار دادیم از آب هرچیز زنده‌ای را»

?«وَاللَّـهُ أَنزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَحيا بِهِ الأَر‌ضَ بَعدَ مَوتِها»?
«و خداوند از آسمان آب را فرستاد و به سبب آن زنده کرد زمین را بعد از مردنش»

? انسان‌ها، حیوانات، گیاهان، همه نیازمند به اب می‌باشند و زندگی همه چیز بستگی به وجود آب دارد. هر جانداری چه دارای روح حیوانی باشد و چه روح نباتی، نیاز به آب دارد. ?

این از سنت‌های تکوینی خداوند است که:
?«فَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّـهِ تَبديلًا وَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّـهِ تَحويلًا»?

??و یکی از سنن تکوینیه باطنیه خداوند این است که: رشد و ترقی و هدایت ما به دست امام (ع) می‌باشد.

??اگر کسی ائمه را رها کند و راه دیگری برود، رستگار نمی‌شود. بدون وجود آب در طبیعت، هیچ گیاهی سبز نمی‌شود و هیچ جانداری نمی‌تواند به حیات خود ادامه دهد. در عالم باطن هم بدون هدایت امام (ع) همه مرده‌اند.

?حیات حقیقی انسان، به وجود مبارک امام زمان (ع) می‌باشد.

خداوند می‌فرماید:
?«أَوَمَن كانَ مَيتًا فَأَحيَيناهُ وَجَعَلنا لَهُ نورً‌ا يَمشي بِهِ فِي النّاسِ»
«آیا کسی که مرده بود پس ما او را زنده کردیم و قرار دادیم برای او نوری که با آن در میان مردم راه می‌رود …»?

? در روایت است که:
أی نَصَبنا له اِماماً. یعنی
«قرار دادیم امامی را برای او»

در حدیث دیگر می‌فرماید:
? لولا الحجة لساخت الأرض باَهلها?
«اگر حجت خدا نباشد، زمین اهل خود را فرو می‌برد»
و در جای دیگر می‌فرماید:
?بیُمنِه رُزِقَ الورَی و بِوُجوده ثبت الأرض و السَّماء.?
«به برکت و میمنت امام، مردم روزی می‌خورند و با وجود اوست که آسمان و زمین ثابت و پابرجاست»

??خداوند امام را علّت دوام و بقاء خلق قرار داده است.

?خواجه نصیرالدین طوسی (قدس سره) ـ که جدّاً افتخار عالم تشیع بلکه فخر عالم بشریت است ـ در کتاب «تجرید» عبارت کوتاه و بسیار پرعمقی دارد. می‌فرماید:

?? «وجوده لطفٌ و تصرّفه لطفٌ آخر و عدمُه منَّا»
«وجود امام، لطف پروردگار است؛ و تصرّف او (که در میان مردم ظاهر شود، و امر و نهی داشته و از حضورش بهره‌مند شوند) لطف دیگری است؛ و عدم تصرّف او، از جانب ماست.»

??یعنی بی‌لیاقتی ما سبب غیبت و محرومیت از برکات وجود اوست. هرگاه مردم لیاقت پیدا کنند، حضرت تشریف می‌آورد.