????
فرازی از خطبه غدیر

?هان مردمان! «ايمان آوريد به خدا و رسول او و نورى كه همراهش فرود آمده (تغابن / 8) «پيش از آن‏كه چهره‏ ها را تباه و باژگونه كنيم، يا چونان اصحاب روز شنبه (يهوديانى كه بر خدا نيرنگ آوردند) رانده شويد». (نساء / 47)

?به خدا سوگند كه مقصود خدا از اين آيه، گروهى از صحابه‏ اند كه آنان را با نام و نَسَب مى‏ شناسم؛ ليكن به پرده‏ پوشى كارشان مأمورم. آنك هر كس پايه‏ٔ كار خويش را مهر يا خشم على در دل قرار دهد و بداند كه ارزش عمل او، وابسته به آن است.

?هان مردمان! نور از سوى خداوند عزّوجلّ در جان من، سپس در جان علىّ‏ بن ابى‏ طالب و آن‏گاه در نسل‏ او تا قائم مهدى - كه حقّ خدا و تمامى حقّ ما را مى‏ ستاند - جاى گرفته است؛ چرا كه خداوند عزّوجلّ ما را دليل و حجّت قرار داده بر كوتاهى‏ كنندگان به عمد، ستيزه‏ گران، ناسازگاران، خائنان و گنه‏كاران و ستمگران و غاصبان از تمامى جهانيان.

?هان مردمان! هشدارتان مى‏ دهم: همانا من رسول خدايم. پيش از من نيز رسولانى آمده و سپرى شده‏ اند. پس آيا اگر بميرم يا كشته شوم، به جاهليت بر مى‏ گرديد؟ «و آن‏كه به قهقرا برگردد، هرگز خدا را زيانى نخواهد رسانيد و او سپاس‏گزاران شكيبا را پاداش خواهد داد». (آل‏ عمران / 144) هان! على و فرزندان من از نسل او، داراى كمال شكيبايى و سپاس‏گزارى‏ اند.

?هان مردمان! «اسلامتان را بر من منّت نگذاريد»؛ (حجرات / 17) و بر خدا نيز كه اعمالتان را بيهوده و تباه خواهد كرد و او بر شما خشم خواهد گرفت و شما را به «شعله‏ اى از آتش و مس گداخته» (الرحمن / 35) گرفتار خواهد كرد. به يقين پروردگار شما در «كمين‏گاه است». (فجر / 14)
#عید_غدیر
#خطبه_غدیر