قیامت و چشم های گریان
قیامت و چشم های گریان
?همة چشم ها روز قیامت گریان است، مگر سه چشم؛ امام باقرعلیه السلام چنین معرفی می کنند:
« كُلُّ عَيْنٍ بَاكِيَةٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَّا ثَلَاثَةً عَيْنٌ غُضَّتْ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ وَ عَيْنٌ سَهِرَتْ فِي طَاعَةِ اللَّهِ وَ عَيْنٌ بَكَتْ فِي جَوْفِ اللَّيْلِ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ. كافي، ج 2، ص 482.»
اول: گروهي که چشمهای خود را از محارم الهی کنترل کنند و به نامحرم نگاه نکنند. شنیدم مرحوم حاج آقا رحیم ارباب، در مدت عمر خود، به نامحرم، نگاه نکرده است.
دوم: کسانی که نصف شب، بلند شدند، دعا و قرآن خواندند، ذکر گفتند و با خدا انس گرفتند. چشم های این اشخاص هم روز قیامت گریان نیست؛
سوم: افرادی که در دل شب، از خوف خدا گريه مي کنند. خدا شاهد است همین كه بنده اي به گناه اقرار كرد و چشم او پر آب شد، خداوند به او نظر رحمت می کند. یک قطره اشک که روی گونه های او می آید، همة پرونده ها را بایگانی می کند.