شیخ جعفر آقای مجتهدی می فرمودند: زمانی که در بیابان ها ساکن بودم، هنگام توسل کلمه ی شریفه ی(یاحسین) را با انگشت روی خاک می نوشتم و آنقدر می گریستم تا اینکه کلمه ی یا حسین که بر روی خاک نوشته بودم تبدیل به گِل می شد و محو می گشت،

مجدداً آن نام مقدس را روی گِلها می نوشتم و به حدی گریه می کردم که بی تاب گشته و از هوش می رفتم.

بر سر خاکی که در آن جای داشت
با سر انگشت نقشی می نگاشت

بعد از آن، آن نقش را از روی خاک
با سرشک دیدگان می کرد پاک

پیش رفتم تا که بشناسم که کیست
همچنان آن نقش را بینم که چیست

چون بدیدم بود آن نام حسین
سرور دین مقتدای نشأتین

?لاله ای از ملکوت؛حمیدسفیدآبیان