تهذيب_نفس

“لزوم تطهير خلقيات ناپسند”

١- وقتي متوجه ميشويد كه خلقيات نادرست مانع راه سلوك است ، واجب است خود به تطهير آن اقدام كنيم
كه راهكار تطهير آن كسب علم نافع و استقامت و مداومت در اين راه است .

٢- ارتياض شرعي در برداشتن موانع سلوك بسيار موثر است يعني جسم را از معاصي و خُلق را از طريق تقيد به اعمال شرعي تطهير نماييم .

٣-رياضت شرعي يعني اگر من بخل دارم ، وقتي ديگران ١٠٠ تومان به فقير ميدهند من ١٠٠٠ تومان بدهم تا بخل من از بين برود، پس رياضت به معناي گوشه عزلت گزيدن نيست .

٤-طهارت قلب، ام القري است و به صلاح آن، همه وجود صالح و به فساد آن، همه مملكت وجود انسان فاسد ميشوند .

٥-آلودگي قلب، حب دنياست و تا سالك بقايايي از اين محبت را در قلب دارد ، سالك الي الله نيست .

٦-نوشيدنِ شرابِ معرفتِ خداي سبحان ، نجاست قلب را از بين ميبرد همانطور كه نجاست جسم با آب ظاهري پاك ميشود.

٧-قدوس يكي از اسامي خداوند است و به معناي منزه بودن از تعلق به غير خودش است .
بنده هم بايد به اين صفت متخلق شود و از غير خدا منزه گردد.

٨- تا زمانيكه مصلي به نجاسات اعتقادي و عملي و قلبي آلوده است ، در نماز ادراك حضور ندارد
بعنوان مثال وقتي من كينه دارم گويا يك لايه دروني ام نجس است و همانطور كه با لباس نجس نميتوان نماز خواند با كينه هم امكان حضور در محضر مولي و نماز نيست .

٩-كسي كه خود را از صفات آلوده تطهير نميكند رحمت خدا را هم دريافت نميكند.

١٠-ريشه و اصل و مبادي همه رذايل، خودبيني و خودخواهي و خودنمايي است .

١١-مراقب باشيد خود را بخاطر كسب موفقيتها و سودهاي ديگران جهنمي نكنيد .

١٢-كسانيكه عيوب ديگران را مي بينند ، بدليل اينست كه عيوب خود را نمي بينند و به اصلاح خود نمي پردازند.

١٣-گاهي يك نظر نادرست و يك لغزش كوچك زباني، انسان را مدتها از سرّ توحيد و از سلوك عقب ميراند.

١٤- در روايات ميفرمايند:
شايسته نيست مسلمان با فاجر و كسي كه گناه علني ميكند، ارتباط صميمي و تنگاتنگ داشته باشد زيرا شيطان مثل خون در عروق انسان جريان دارد حال اگر از بيرون هم رفيق نامناسب خلاف او را تأييد كند ديگر خسرالدنيا والاخره ميشود.
فاجر خودش ناموفق و سرخورده است و نميخواهد ديگران هم موفق شوند .

استاد بروجردي

كلاس شرح تهذيب نفس