ماه شعبان درخشید

در باب توصیف حضرت عباس(علیه السلام) نوشته اند: «و كان العباس رجلا و سيما جميلا ، يركب الفرس و رجلاه يخطان فى الاءرض و كان يقال له قمر بنى هاشم و كان لواء الحسين (علیه السلام) معه»

يعنى : «حضرت عباس(علیه السلام )مردى خوش سيما ، خوش صورت و خوش قيافه بود و چون سوار بر اسب مى شد پاهايش از كثرت بلند بودن به زمين مى رسيد. به او قمر بنى هاشم مى گفتند و در روز عاشورا لواى امام حسين (علیهالسلام) در دست او بود.»

يا قمر بني هاشم 

از آنجا كه آن حضرت در ميان بنى هاشم از نظر زيبايى ممتاز بود، وى را ماه بنى هاشم مى ناميدند. زیبایی وجه و خوش صورتى از نعيم الهى است ؛ چنانچه در ذيل آيه شريفه ((يزيد فى الخلق ما يشاء ان الله على شى ء قدير)) _ یعنی (در آفرينش ، آنچه مى خواهد، مى افزايد ، كه خدا بر ايجاد هر چيز تواناست) _ وارد شده كه خداوند زیباست است و زیبایی را دوست دارد.

روشنايى صورت حضرت ابوالفضل العباس ‍ (علیه السلام) هر تاريكى را روشن مى كرد و جمال و هیبت او به اندازه اى بود كه هر گاه دست به دست على اكبر(علیه السلام) داده و در كوچه های مدينه عبور مى كردند ، زن و مرد كوچه براى زيارت جمال آن دو جوان از هم سبقت مى گرفتند.

بهترين خوبى آن است كه در آن خوبى صورت با خوبى سيرت ، و حسن جمال با حسن اعمال و افعال جمع شوند. بنى اميه ، قبيح صورت ، و كريه منظر بودند و بنى هاشم صورت دلجو و سيرت نيكو داشتند. حضرت هاشم معروف به حسن جمال بود ، و خال هاشمى معروف است و حضرت عبد المطلب و عبدالله و عباس و موسى مبرقع ، و نبی اکرم حضرت محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) نيز در نكويى منظر شهره بودند؛ چنانچه در وصف صورت آن حضرت نقل شده است كه جمال ايشان از ماه روشنتر و درخشنده تر بود.

سقای کربلا

اسباب سعادت

امام سجاد(علیه السلام )نصایح زیبایی رابیان فرمودند که به آن اشاره شده است.

1- خنده بی جا نمونه نقصان در خرد و عقل است.

2- بزرگان خود را احترام کنید تا مورد احترام کوچک ها قرار گیرید.

3- بر حذر باش از دوستی و همراهی با فاسق چون که او به یک لقمه نان و چه با کمتر از آن تو را بفروشد.

4- نظر کردن مومن به صورت برادر مومنش از روی علاقه و محبت عبادت است.

5- حب و شرافت برای کسی نیست مگر به وسیلهتواضع و فروتنی.

6- مواظب باش از دوستی و هم صحبتی با کسی که قاطع صله رحم می باشد چون در  کتاب خدا ملعون گشتهاست.

7- هر که با زن نامحرم دست دهد خشم و غضب خداوند را برای خود بوجود آورده است.

8- معاشرت و هم صحبتی با علماء سبب ازدیاد عقل می گردد.

9- هر کس که از آتش قیامت هراسناک باشد به درگاه خداوند توبه می کند و از گناهان دوری می نماید.

10- هیچ عملی مقبول نخواهد بود و مجازات نخواهد شد مگر بوسیله نیت صاحب آن.

11بعد از معرفت به خداوند چیزی محبوب تر از محفوظ داشتن شکم و عورت نیست.

12-وای به حال کسی که سیئات و لغزشهایش بر حسناتش افزونی داشته باشد.

13- پر ارزش ترین مردم کسی است که دنیا را مایۀ ارزش خود نداند.

14- همه خیر این است که انسان خود را نگهدار باشد.

15- مبادا با احمق رفیق شوی که چون خواهد سودت رساند زیانت می زند .

بهترین نکته ها

صفات برجسته

برجستگى وجود اباعبداللَّه (عليه‌السّلام )داراى ابعاد است كه هر كدام از اين ابعاد هم بحث و توضيح و تبيين فراوانى به دنبال دارد؛ ولى اگر دو، سه صفت برجسته را در ميان همه‌ى اين برجستگيها اسم بياوريم.

یكى از آنها «اخلاص»است؛ يعنى رعايت كردن وظيفه‌ى خدايو دخالت ندادن منافع شخصى و گروهى و انگيزه‌هاى مادّى در كار. صفت برجسته ی ديگر «اعتماد به خدا»ست. ظواهر حكم مى‌كرد كه اين شعله در صحراى كربلا خاموش خواهد شد. چطور اين را «فرزدقِ» شاعر مى‌ديد؛ اما امام حسين (عليه‌السّلام )نمى‌ديد؟! نصيحت كنندگانى كه از كوفه مى‌آمدند، مى‌ديدند؛ اما حسين‌بن‌على (عليه‌السّلام ) كه عين اللَّه بود، نمى‌ديد و نمى‌فهميد؟! ظواهر همين بود؛ ولى  اعتمادبه خداحكم مى‌كرد كه على‌رغم اين ظواهر، يقين كند كه حرف حق و سخن درست او غالب خواهد شد. اصل قضيه هم اين است كه نيّت و هدف انسان تحقّق پيدا كند. اگر هدف تحقّق پيدا كرد، براى انسانِ با اخلاص، شخصِ خود او كه مهم نيست.

يكى از بزرگان اهل سلوك و معرفت را ديدم در نامه‌اى نوشته است كه اگر فرض كنيم - به فرض محال - همه‌ى كارهايى كه نبىّ‌مكرّم اسلام (صلّى‌اللَّه‌عليه‌وآله‌وسلّم )انجام داد و هدفِ او بود كه آنها را انجام دهد، انجام مى‌گرفت، منتها به نام يك كس ديگر، آيا در آن صورت پيامبر اسلام ناراضى بود؟ آيا مى‌گفت كه چون به نام ديگرى است، نخواهم كرد؟ آيا اين‌گونه بود؟ يا نه؛ هدف اين است كه آن كارها انجام گيرد؛ به نام چه كسى انجام گيرد، مهم نيست. پس، هدف مهماست. «شخص» و «من» و «خود» براى انسانِ با اخلاص اهميتى ندارد. اخلاص را دارد، اعتماد به خدا را هم دارد. مى‌داند كه خداى متعال حتماً اين هدف را غالب خواهد كرد؛ چون فرموده است: «و انّ جندنا لهم الغالبون» خيلى از اين جنودى كه غالبند، در ميدان جهاد به خاك شهادت مى‌افتند و از بين مى‌روند؛ ليكن فرموده است: «و انّ جندنا لهم الغالبون»؛ درعين‌حال غلبه با آنهاست.

خصوصيت سوم، شناختن «موقع» است. امام حسين (عليه‌السّلام)در فهم «موقع» اشتباه نكرد. در قبل از حادثه‌ى كربلا، ده‌سال امامت و مسؤوليت با او بود. آن حضرت در مدينه مشغول كارهاى ديگرى بود و كار كربلايى نمى‌كرد؛ اما به مجرّد اين‌كه فرصت به او اجازه داد كه آن كار مهم را انجام دهد، فرصت را شناخت و آن را چسبيد؛ موقع را شناخت و آن را از دست نداد. اين سه خصوصيت، تعيين كننده است. در تمام ادوار نيز همين‌طور است؛ در انقلاب نيز همين‌گونه بود. امام ما هم كه مى‌بينيد اين‌قدر خداى متعال او را به مقام رفيع رساند - و رفعناه مكانا عليّا- و على‌رغم همه‌ى عوامل در سرتاسر دنياى مادّيت و استكبار كه مى‌خواستند او را محو كنند، به فراموشى دهند و كوچك كنند، او را حفظ و بزرگ كرد و ماندگار و جاودان نمود، علّت همين بود كه اين سه خصوصيت را داشت: اوّلاً با اخلاص بود و براى خود چيزى نمى‌خواست؛ ثانياً به خداى خود اعتماد داشت و مى‌دانست كه كار و هدف، تحقّق پيدا خواهد كرد - به بندگان خدا هم اعتماد داشت - ثالثاً زمان و «موقع» را از دست نداد. در لحظه‌ى لازم، اقدام لازم، صحبت لازم، اشاره‌ى لازم و حركت لازم را كرد.

بيانات مقام معظم رهبری در روز پاسدار 

مژده ای دل که دگر سوم شعبان آمد
پیک شادی ز بر حضرت جانان آمد
مژده ای دل که برای دل غمدیده ما
هدهد خوش خبر از نزد سلیمان آمد
خیز ای دل تو بیارای کنون بزم طرب
که دگر موسم اندوه به پایان آمد
مطربا نغمه نو ساز کن و پای بکوب
که به ما مژده وصل شه خوبان آمد
ساقیا باده بده خود بنما سرمستم
زان می‌ای کو به تن خسته ما جان آمد
ظلمت و تیرگی شام الم رفت کنون
روز شادی شد و خورشید فروزان آمد
غنچه‌ی دهر در این روز بخندید دگر
که به بستان علی نوگل خندان آمد
عطر پاشید به بستان که همه عطرآگین
سمن و یاسمن و سنبل و ریحان آمد
بلبل از لب به ترنم بگشاید نه عجب
که به گلذار نبی بلبل خوش خوان آمد
گوهری از صدف بحر کرم گشت عیان
که به توصیف رخش لولو مرجان آمد
که به توصیف رخش لولو مرجان آمد
نور حق جلوه به برج شرف زهرا کرد
بین به این نور که این گونه درخشان آمد

وه چه روزی است مبارک ز قدوم شه دین
موسم مغفرت و رحمت یزدان آمد
روز فرخنده میلاد حسین ابن علی(ع)

مژده‌ی خامُشی آتش نیران آمد
باعث جان و مکان منشاء ایجاد حسین
که وجودش به جهان مفخر انسان آمد
مظهر ذات خدا سبط رسول دو سرا
نور چشمان علی آن شه مردان آمد
حیف و صد حیف که در واقعه کرب و بلا
بر تن خسته او ظلم فراوان آمد
بر سر عهد و وفا در ره معشوق نگر
خود فدا کرد که سالار شهید آن آمد
ای غلامان اگرت بار گنه سنگین شد
غم مخور چونکه حسین شافع عصیان آمد

سید جلال یاسینی

میلادسومین اخترآسمانی

درروز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت  دومین فرزند برومند حضرت على (علیه السلام)و حضر ت فاطمه(سلام الله علیها)، كه درود خدا بر ایشان باد، در خانه‏ ى وحى و ولایت، چشم به جهان گشود.

چون خبر ولادتش به پیامبر گرامى اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) رسید، به خانه‏ ى حضرت على(علیه السلام)و حضرت فاطمه (سلام الله علیها)آمد و اسماء را فرمود تا كودكش را بیاورد.اسماء او را در پارچه‏ اى سپید پیچید و خدمت رسول اكرم (صلی الله علیه وآله وسلم) برد،آن گرامى به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت . 

درروزهاى اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش، امین وحى الهى، جبرئیل، فرود آمد و گفت:
سلام خداوند بر تو باد اى رسول خدا، این نوزاد را به نام ‏پسر كوچك هارون‏ «شبیر» كه به عربى‏«حسین‏» خوانده مى‏شود، نام بگذار.  چون على (علیه السلام)براى تو بسان هارون براى موسى بن عمران است جز آنكه تو خاتم پیغمبران هستى.
و به این ترتیب نام پر عظمت ‏«حسین‏» از جانب پروردگار، براى دومین فرزند فاطمه انتخاب شد.
درروز هفتم ولادتش، فاطمه‏ زهرا (سلام الله علیها)كه سلام خداوند بر او باد، گوسفندى را براى فرزندش به عنوان عقیقه كشت، و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موى سر او نقره صدقه داد.

ی نوشت:

دربرابرفداکاری سیدالشهدا(علیه السلام):

امتیازاتی که خداونددربرابرفداکاری های امام حسین (علیه السلام )به ایشان عنایت فرمودند:

((السلام علی من جعل الله الشفاء فی تربته .السلام علی من الاجابه تحت قبته .السلام علی من الائمه من ذریته))

(سلام برآن کس که خداوندشفارادرتربت پاکش قرارداد.سلام برآن کس که استجابت دعازیرقبه ی اواست.سلام برآن کس که امامان ازنسل اوهستند).

پرسش:

آیا در روایات حساب ویژه‌ای برای امام حسین (علیه‌السلام )باز شده است؟ و آیا این امتیازات ویژه با معصوم بودن امامان (علیهم‌السلام )ـ دیگر سازگاری دارد؟

پاسخ: بی‌گمان امتیازاتی؛ مانند: انتقال مقام امامت به نسل امام حسین( علیه‌السلام)شفا در تربت آن حضرت، استجابت دعا نزد قبرش و…، از طرف خداوند به امام حسین (علیه‌السلام )اعطا شده است و دلیلی وجود ندارد تا اثبات کند، این امتیازات براساس اختلاف مقام امام حسین ( علیه‌السلام )با دیگر امامان معصوم (علیه‌السلام )بوده باشد؛ اما این‌که چه عاملی ـ با فرض یکسان بودن مقامات آنها ـ در این امتیازات دخالت داشته، باید گفت: بزرگ‌داشت امام حسین (علیه‌السلام )بزرگ‌داشت تمام اهل بیت و دیگر امامان ـ علیهم‌السلام ـ است وتوجه بیشتر به کربلا توجه بیشتر به درس‌های جامعی است کربلا به انسان‌ها می‌آموزداز این جهت کسی که از امام حسین (علیه‌السلام )یاد می‌کند، گویی تمام معصومان را مورد توجه قرار داده است.

پی نوشت:ناحیه مقدسه وسایتویکی پرسش