چرا حضرت ابوالفضل(علیه السلام) به قمر بنی هاشم معروف بودند ؟
ماه شعبان درخشید
در باب توصیف حضرت عباس(علیه السلام) نوشته اند: «و كان العباس رجلا و سيما جميلا ، يركب الفرس و رجلاه يخطان فى الاءرض و كان يقال له قمر بنى هاشم و كان لواء الحسين (علیه السلام) معه»
يعنى : «حضرت عباس(علیه السلام )مردى خوش سيما ، خوش صورت و خوش قيافه بود و چون سوار بر اسب مى شد پاهايش از كثرت بلند بودن به زمين مى رسيد. به او قمر بنى هاشم مى گفتند و در روز عاشورا لواى امام حسين (علیهالسلام) در دست او بود.»
يا قمر بني هاشم
از آنجا كه آن حضرت در ميان بنى هاشم از نظر زيبايى ممتاز بود، وى را ماه بنى هاشم مى ناميدند. زیبایی وجه و خوش صورتى از نعيم الهى است ؛ چنانچه در ذيل آيه شريفه ((يزيد فى الخلق ما يشاء ان الله على شى ء قدير)) _ یعنی (در آفرينش ، آنچه مى خواهد، مى افزايد ، كه خدا بر ايجاد هر چيز تواناست) _ وارد شده كه خداوند زیباست است و زیبایی را دوست دارد.
روشنايى صورت حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) هر تاريكى را روشن مى كرد و جمال و هیبت او به اندازه اى بود كه هر گاه دست به دست على اكبر(علیه السلام) داده و در كوچه های مدينه عبور مى كردند ، زن و مرد كوچه براى زيارت جمال آن دو جوان از هم سبقت مى گرفتند.
بهترين خوبى آن است كه در آن خوبى صورت با خوبى سيرت ، و حسن جمال با حسن اعمال و افعال جمع شوند. بنى اميه ، قبيح صورت ، و كريه منظر بودند و بنى هاشم صورت دلجو و سيرت نيكو داشتند. حضرت هاشم معروف به حسن جمال بود ، و خال هاشمى معروف است و حضرت عبد المطلب و عبدالله و عباس و موسى مبرقع ، و نبی اکرم حضرت محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) نيز در نكويى منظر شهره بودند؛ چنانچه در وصف صورت آن حضرت نقل شده است كه جمال ايشان از ماه روشنتر و درخشنده تر بود.
