یکی از احادیث بسیارشاخص وپررنگ در بین فریقین{شیعه وسنی} روایتی است معروف با سندصحیح که نقل شده:{من مات ولم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیت}هرکس بمیرد وامام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است.روایت دیگری هم شبیهش داریم: هرکس بمیرد وبیعتی به گردنش نباشد به مرگ جاهلیت مرده. درمنابع اهل سنت فراوان است.

دوکلمه خیلی عجیب ومهم در این حدیث،یکی لفظ“لم یعرف”ودیگری “امام زمان” است.

در روایت گفته نشده “لم یعلم “بلکه گفته شده “لم یعرف”.یعنی باید امام زمانش را بشناسد نه اینکه فقط بداند اوکیست.شناخت،یک مرحله از دانستن بالاتره. یک مثال برای تبیین فرق شناخت وعلم.مثلا یکی از شما میپرسه تبریز میدونی چیه؟درجواب میگی: یه شهری تو ایران.ولی وقتی بگه:شهرتبریز رو میشناسی یا نه؟ شناخت تبریز فرق داره. تبریز رو کسی می شناسه که در آن چندسال زندگی کرده باشه.کوچه پس کوچه هاش رو بلد باشه،خیابون هاشو بلد باشه،نقاط تاریخی اون رو بلد باشه.

پس “یعرف “یعنی اینکه در مورد وجود امام زمان باید به شناخت رسید،صرف دونستن کافی نیست.بایدبدونی امام زمان کیه ،برای چی هست؟

لفظ دوم ،لفظ امام زمانه.نگفته هرکسی بمیرد وامامت رانشناسد،بلکه گفته امام زمانش را.یعنی اگر همه یازده امام رو بشناسی، امام زمانت رو نشاسی ،جاهل مردی!

از آقا امام صادق{علیه السلام}پرسیده شد:اگر کسی تمام امام های قبل از شما را بشناسد ولی شمارا نشناسد،آیا مومن است؟امام فرمودند: خیر.پرسید: آیا مسلمان است؟فرمودند: آری

مومن بودن مرحله ای بالاتر از مسلمان بودن است.شهادتین کافی است برای مسلمان شدن،برای مومن بودن باید امام زمانت رو بشناسی .

در قرآن آیاتی است که خطابش صرفا به مومنین است.در حقیقت هدف از اسلام ومسلمان شدن، همان ایمان است.

منبع: سخنرانی استاد رائفی پور