#علامه_طباطبایی

#مراقبه_به_چه_معناست

مراقبه یعنی توجه باطنی انسان به #خدا و روی نگرداندن از آن در همه ی احوال است. مراقبه کمالی است که انسان را به مقصد نزدیک، بلکه به مقصد می‌رساند مراقبه این است که انسان در اوقات بیداری از اول صبح تا هنگام خواب از یاد خدا غافل نباشد و تمام گفتار و کردارش برای خداوند متعال و جلب رضای او باشد، او را همه جا حاضر و بر کارهای خود ناظر بداند و خویشتن را در #محضر او بیابد. و در روایت آمده است: #حدیث
خدا را آنگونه عبادت کن که گویی او را میبینی و اگر تو او را نمیبینی، او تو را می بیند.

کلید اشیاء در مراقبه است، تا مراقبه نباشد و درست صورت نگیرد بقیّه کارها و دستورات در سیر و سلوک، هیچ و بی اثر است.