مرحوم آیت الله العظمی آقا سید عباس حسینی کاشانی» از متاُخرین شاگردان «عارف واصل آیت الله سید علی آقا قاضی طباطبائی» بود که در عنفوان جوانی به مدت سه سال از محضر ایشان استفاده کرد.

ایشان درزمان اقامت درکربلا با مرحوم شیخ جعفر اقای مجتهدی آشنا میشوند

ایشان جریان دیدار مجدد خود با شیخ جعفر آقا را در ایران این چنین تعریف میکند.?????
چندین سال بعد از این ماجرا دولت بعث عراق مرا از کربلا بیرون کرد و بنده به ایران آمدم و بعد از پنج سال سکونت در قم مبتلا به نوعی بیماری شدم، و اطبا دارویی به نام (تِنورمین) برایم تجویز کرده و گفتند: تا آخر عمر باید این دارو را مصرف کنید، پس از آن به مدت ده سال این دارو را پیوسته مصرف می کردم تا اینکه دارو نایاب شد و به مدت سه ماه موفق به تهیه ی آن نشدم و به ناچار مصرف آن ترک شد.
در همان ایام روزی یکی از دوستانم به نام آقای واحدی گفت: شخصی به نام آقای مجتهدی به قم آمده است، وقتی مشخصات آقا را برایش بازگو کردم، گفت: آری همین شخص است که می گویید.
گفتم: مرا نزد ایشان ببرید.

…..وقتی خدمتشان رسیدم، دیدم خود آقای مجتهدی است اما خیلی شکسته شده اند و محاسنشان سفید گشته است!
هنگامی که بعد از گذشت بیست سال مجدداً با ایشان برخورد کردم گفتم: آقاجان، چه شد آن جمال و زیبایی ، کو آن رشادت و جوانی؟! ایشان با رأفتی خاص ،تبسمی ملیح نموده و فرمودند: آقا سید عباس ، قربانت گردم، چرا قرص هایتان را نمی خورید؟
گفتم: کدام قرص؟
فرمودند: همان قرصی که باید تا آخر عمر بخورید و سه ماه است مصرف نکرده اید، قرص های تنورمین را می گویم.
بنده که بسیار تعجب کرده بودم عرض کردم آقاجان نایاب شده و موفق به پیدا کردن آن نشده ام.
ایشان فرمودند: حضرت حواله کرده اند بنده مقداری از آن را به شما بدهم، آنگاه چهار بسته از آن قرص ها را به من دادند!!
آقای واحدی که آنجا بود گفت: آقا می دانید قیمت این قرص ها چقدر می شود؟! اینها از داروهای بسیار گران قیمت است!
سپس آقای مجتهدی فرمودند: هر وقت قرص هایتان تمام شد مجدداً به اینجا بیایید که ما قرص های شما را بدهیم و بدین گونه پس از گذشت بیست سال مجدداً یک چنین کرامتی از ایشان مشاهده نمودم.

?لاله ای ازملکوت/جلد اول