مرحوم آیت الله العظمی بهجت:

روايت دارد که در آخر الزّمان همه هلاک مي شوند به جز کسي که براي فرج دعا مي کند.

گويا همين دعا براي فرج، يک اميدواري است و يک ارتباط روحي با صاحب دعا است. همين، مرتبه اي از فرج است.

دعاي فرج اگر موجب فرج عمومي نشود ،براي دعا کننده موجب فرج خواهد بود.