?معیت با امام عاشورا..ِ.

✍️استاد سیدمحمدمهدی #میر_باقری

?دعوت حضرت عام بود، وقتي از مکه مي‌آمد فرمود: «مَنْ كَانَ فِينَا بَاذِلًا مُهْجَتَهُ مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ فَلْيَرْحَلْ مَعَنَا» ولي چه کساني آمدند؟! و چه کساني ماندند؟! لذا روايات، در مدح اصحاب سيدالشهداء، فراوان است اینها سادات الشهدا هستند. اينها واقعا کساني هستند که با امام حسين سير کردند و ولايت امام حسين را تحمل کردند. آنهايي هم که نمي ‌توانستند اين مسير را تحمل کنند به آنها فرمود بروید

?رفتن در بلاء عاشورا، درآن صحنه‌هاي سخت؛ تحملش کار آساني نيست. سيدالشهداء اينها را تربيت کرده، اهل تحمل شدند؛ لذا اگر سيدالشهداء، اطفال را با خودش آورده، دختر سه ساله آورده، این طور نیست که اينها مجبور بودند! اصلا اين طور نيست. اينها را حضرت تربيت کرده و آنها تحمل کردند و حضرت هم آنها را راهبری کرده

?البته اين سيري که داده، در وادي بلاء است. سَر ‌ايشان روي نيزه رفت، زنان اسير شدند، در غل و زنجیر بودند ولي با امام‌شان و در کهف و در پناه امام بودند. امام اينها را به مقصد رسانده. سير با امام به اين راحتي‌ نيست. گاهی داخل کوره می برند و کوره را اين قدر داغ مي‌کنند که افرادی مثل حبيب مي‌مانند. از اين همه مدعي فقط ٧٢ نفر مي‌مانند؛ مدعيان، فراوان‌اند ولي در اين واديِ همراهي با امام و اين سلوک؛ فقط افراد کمی می مانند

?صفاتي که اين اصحاب داشتند و ما هم باید این صفات را داشته باشیم، چيست؟ بايد چشم‌، گوش‌، زبان و قلب‌ما با امام باشد. حتي اگر به اندازه يک نگاه کردن از امام فاصله گرفتيم، هبوط مي‌کنيم.