?منع از فحاشی و نحس دانستن روزگار !

?حسن بن مسعود، یکی از یاران امام هادی علیه السلام میگوید:

?به محضر مولایم حضرت ابوالحسن الهادی(علیه السلام) رسیدم، درحالیکه در آن روز، چند حادثه ی ناگوار برایم رخ داده بود…

? انگشتم زخمی شده و شانه ام در اثر تصادف با اسب سواری صدمه دیده و در یک نزاع غیرمترقبه لباسهایم پاره شده بود…

?به این خاطر با ناراحتی تمام در حضور حضرت گفتم:
⛔️لعنت به امروز،عجب روز شومی برایم بود! خدا شرّ این روز را از من باز دارد!!

?امام هادی(علیه السلام) فرمود:

❗️ای حسن، این چه سخنی است که میگویی!
بااینکه تو با ما هستی،گناهت را به گردن بی گناهی می اندازی!(روزگار چه گناهی دارد.)

?… با شنیدن سخن امام به خود آمدم و به اشتباهم پی بردم و گفتم:
آقای من، اشتباه کردم و از خدا طلب بخشش دارم.

?امام فرمود:

♻️ای حسن روزها چه گناهی دارند که شما هر وقت به خاطر خطاها و اعمال نادرست خود، مجازات می‌شوید،به ایام بدبین شده و به روز بد و بیراه میگویید!

?گفتم: ای پسر رسول خدا، برای همیشه توبه میکنم و دیگر عکس العمل رفتارهایم را به روزگار نسبت نمیدهم.

?امام فرمود:

ای حسن، به طور یقین خداوند متعال(در ازای کارها) پاداش می‌دهدو عقاب می کند و در مقابل رفتارها در دنیا و آخرت مجازات می کند…
?بحارالانوار،ج 56،ص2