نوروز هم تمام شد …
ما ماندیم و سالی جدید، سالی که قرار گذاشته ایم سال خوبی باشد!

سالی که به خودمان قول داده‌ایم خوب بسازیمش، حتی اگر باران و زمین و زمانه سخت بگیرد!

بیائید با هم عهد کنیم که امسال را به جز مهربانی و لبخند چیزی برای دلهای خسته‌ی هم نداشته باشیم

نسل ما، همدلی می‌خواهد، همراهی می‌خواهد، امید می‌خواهد
کمی همدل باشیم و برای دل و جان یکدیگر، نوید بخش اتفاقات خوب …

شاید دنیا دلش خواسته باز هم سخت بگیرد،
این من و توئیم که نباید خودمان را از فرصتِ لبخند، از فرصتِ ساختن و از کنار هم بودن محروم کنیم!

این من و توئیم که نباید به بهانه‌ی تقدیر، زانوی سرد غم‌ها را بغل بگیریم …

می‌توان ساده هم شاد بود،
حتی با یک گل،
حتی با لبخند معصومانه یک کودک،
حتی با شنیدن صدای نفسهای عزیزانی که کنار مهربانی شان نفس می‌کشیم

بیائید برای شادی و سلامتی هم دعا کنیم، آرزو کنیم، کمک کنیم
شاید خدا دید، به انسانیت امیدوار شد
دست اتفاقات بد را گرفت و از سرزمین ما دورشان کرد

شاید دوباره مثل نیاکانمان خوشبخت شدیم، از آن خوشبختی‌ها که در دلشان مناسبت‌های خوب متولد می‌شود.

من ایمان دارم اگر ما اراده کنیم، همه چیز درست خواهد شد، همه‌اش بستگی دارد به خودمان
و نا امید از خرابی‌های روزگار هم نخواهم بود
چرا که یقین دارم
“خرابی چون که از حد بگذرد، آباد می‌گردد”

و من دارم چراغ ذهن و جان این مردم را می‌بینم که دانه دانه شب‌های سیاهمان را روشن می‌کند…
دل من هم روشن است
امسال، سال خوبی خواهد بود?