نگاهي كوتاه به «آب‌درماني» در طب سنتي از منظر تنها يكي از حكماي ايران‌زمين «حكيم محمد حسين عقيلي خراساني (ره)»
? نگاهي كوتاه به «آب‌درماني» در طب سنتي از منظر تنها يكي از حكماي ايران‌زمين «حكيم محمد حسين عقيلي خراساني (ره)»
✅ آب درياي شور: جلوس در آن جهت لسع (گزش) هوامّ (جانوران گزنده) و امراض بارده و استسقاء مفيد.
✅ ماء كبريتى (گوگردي): كه از معدن و زمين كبريتى برآيد، اغتسال بدان جهت امراض جلديه سوداويه رديه (پوستي سوداوي تباه‌كننده)، مانند جرب (بيماري پوستي همراه با خارش شبيه به اگزما) و قوبا (بيماري پوستي همراه با بثورات) و بهق (پيسي سياه) و تَقَشُّر جلد (افتادن پوست) و كچلى و سعفه (بيماري پوستي در سر و صورت و مژه و پس سر همراه با زخم و چرك) و جراحات گزيده سباع (درندگان) و شُخوص (بیماری است که بیمار بیفتد و چشم او باز باشد و مژه برهم نزند و آن را اخذه و جمود نیز گویند.) و تعقّد (گرفتگي) عصب و اوجاع مفاصل بارده و امثال آن.
✅ ماء نحاس (مس): خواه از معدن آن برآيد و يا مس را تفته (گداخته) در آن خاموش نموده باشند، مضمضه (گرداندن در دهان) و قطور و اغتسال جهت فساد مزاج و جوشش دهان و ورم لهات (زبان كوچك) و درد گوش و تقويت اعضاء ضعيفه مفيد است.
✅ ماء الحديد (آهن): خواه از معدن آن برآيد و يا آن كه آهن را تفته در آب سرد نمايند، جهت طحال و استسقاء و تقويت اشتها و باه (قوه جنسي) و حبس اسهال و اكثر امراض بارده نافع.
✅ ماء الذّهب (طلا) و الفضّه (نقره): كه از معدن آن هر دو برآيد و يا آن كه تفته نموده [و] در آب سرد نمايند، جهت تقويت دل و دماغ و كبد و باه و نعوظ و امساك بطن و دفع امراض سوداويه مانند ماليخوليا و مراق (وسواس) و خفقان و امثال اينها نافع.
