~~~~~~~~~~~~~~~~~

{وقتی کسی دارد غرق میشود}

یادم نمیرود روزی که برای شنا به استخر رفته بودم، البتّه من شناگر ماهری نیستم، بیشتر مواقع، برای رفع خستگی به آب میزنم. همین طور که مشغول شنا بودم، نگاهم به نوجوانی ده ساله افتاد که داشت در آب دست و پا میزد، او ناخودآگاه به قسمت عمیق تر استخر آمده بود، خدای من! او داشت در آب غرق میشد!
با عجله به سوی او رفتم، او را در آغوش گرفتم و از آب بیرون آوردم و به کنار استخر بردم، بعد از مدّتی حال او خوب شد، امّا من هیچگاه این خاطره را فراموش نمیکنم، وقتیکه آن نوجوان در حال غرق شدن بود، با تمام وجودش التماس میکرد که کسی او را نجات بدهد. او حتّی نمیتوانست فریاد بزند، من فقط چشمان او را میدیدم که یک دنیا حرف میزد.
خلاصه آنروز من یک “غریق” را دیدم، کسی که داشت در آب غرق می شد.

اکنون که این خاطره را برایتان گفتم، میخواهم سخنی از امام صادق (علیه السلام) را برایت نقل کنم. یک روز ابن سَنان خدمت آن حضرت رسیده بود. آن روز امام به او رو کرد و چنین گفت:
ای ابن سَنان! روزگاری فرا میرسد که امام شما از دیده ها پنهان میشود و فتنه ها به سوی شما هجوم آورند؛ در آن روز فقط کسی نجات پیدا می کند که دعای غریق را بخواند.
دعای غریق؟ آیا منظور شما این است که باید مانند کسی دعا کنیم که در حال غرق شدن است؟
آیا میشود این دعا را به من بیاموزید؟
ای سَنان! در آن روزگار سخت، باید این دعا را بخوانید:

یا اللهُ یا رَحمانُ یا رَحیمُ، یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ، ثَبِّتْ قَلْبی عَلی دینِک.

ای خدای مهربان وبخشنده! ای کسی که قلبها به دست توست، از تو می خواهم که قلب مرا بر دین خودت ثابت کنی و مرا از شک ها نجات بخشی.(۱)

منبع:
?(۱)کمال الدین، ص۳۵۲-
بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۴۹- و ج۹۲، ص۳۲۶- اعلام الوری، ج۲، ص۲۳۸

او خـــــواهــــد آمــــــد
~~~~~~~~~~~~~~~~~