چند کلمه حرف خودمونی با اونایی که دستشون به دهنشون میرسه??

نزدیک عیده، حواسمون یه کم بیشتر به دور و برمون باشه!

برای خونه تکونی سعی نکنیم همه‌ی کارا رو خودمون بکنیم که پول به کارگر ندیم. این پولا برای مایی که دستمون به دهنمون می‌رسه چیزی نیست ولی برای اونیکه تو خونه‌های مردم کار میکنه یه دنیاست. بذاریم اونا هم یه نونی بخورند. حتی اگه خودمون هم میتونیم انجامش بدیم از اونا کمک بگیریم.

اگه دوتا جوون سالم رو دیدیم که تازه مغازه باز کردن و دارن کاسبی میکنن، موقع تخفیف گرفتن ازشون بیچاره‌شون نکنیم. عیب نداره بذاریم یه کم بیشتر سود کنن. میدونید چقدر اجاره باید بدن؟ بذاریم چرخ کاسبی‌شون بچرخه. فکر نکنیم هرچی بیشتر تخفیف بگیریم یعنی زرنگتریم.

با اینکه الان چند راه برای شارژ کردن سیم‌کارت اعتباریمون بلدیم، یه وقتایی بد نیست کارت شارژ رو از پیرمردی که کنار میدون یا سر چهارراه وایمیسته بخریم. برای ما که فرقی نداره. کمک کنیم عزتش جلوی خانواده‌ش حفظ بشه اگه نخواسته گدایی کنه.

حالا زیرپیراهن و جورابمون مارک نباشه هیچ اتفاقی نمیفته و بد نیست یه وقتهایی از خانم باوقاری که کنار خیابون دستفروشی می‌کنه بخریم. عیب نداره اگه داره یه کم گرون میده. باهاش چونه نزنیم. بذاریم به این نتیجه برسه که کار خوبی کرده که برای سیر کردن شکم بچه‌هاش خود فروشی نکرده.

اگه عید مسافرت میریم از محلی‌ها خرید کنیم. بذاریم اقتصاد منطقه‌شون یه نفسی بکشه. می‌تونیم غذامونو تو رستورانی بخوریم که واسه خانومیه که سرپرست خانواره و مثل یه مرد داره زحمت میکشه که بچه‌هاش طعم بی‌پدری رو نچشند. عیب نداره اگه کبابش یه کوچولو سفت‌تره.

و… دیگه خودتون استادید.

در کل یک وقت هایی بد نیست انقدرهام زرنگ نباشیم بذاریم حالا که دستمون به دهنمون می‌رسد بقیه هم در کنار ما زندگیشون یک کم نرم تر بچرخه