#کلام_استاد

مشکل اصلیِ کافران با پیامبر(ص) سرِ اعتقاد به خدا ، نمازخواندن یا عبادت‌کردن نبود ، اتفاقاً بسیاری از آنها خودشان اهل عبادت بودند. دعوا سرِ شخصِ پیامبر(ص) بود ؛ سرِ اینکه مردم به این شخص ، ایمان نیاورند و بر حولِ «ولی‌الله‌الاعظم» متحد نشوند.

حرف کافران این بود:
به خدا بگو برای هر قومی (یا هر شهر و روستایی) یک پیغمبر بفرستد!
آنها در واقع می‌خواستند از «ولایتِ مرکزی» فرار کنند ؛ حتی از خودِ ولایت هم نمی‌خواستند فرار کنند!
لذا خداوند می‌فرماید: ای پیامبر ، در مقابل آنها بایست و مخالفت کن «وَ لَوْ شِئْنَا لَبَعَثْنَا فىِ كُلِّ قَرْيَةٍ نَّذِيرًا* فَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَ جاهِدْهُم بِهِ جِهَادًا كَبِيرًا» (فرقان/۵۱ و ۵۲)

خداوند از همان اول ، دنبال ایجاد قدرت مرکزیِ ولایت ، و قدرت متمرکز در یک نقطه بود ؛ برای فتح عالم و برای تحققِ «لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّه» (توبه/۳۳)

الان هم خیلی‌ها دارند از دست شما زائران اربعین ، که از ایران ، عراق ، پاکستان ، افغانستان و نقاط دیگر دنیا آمده‌اید، دق می‌کنند که
چرا همۀ ملت‌ها دورِ حسین (ع) جمع شده‌اند؟
مثلاً بگذارید حسین(ع) فقط برای مردم عراق باشد!
آنها ناراحتند از اینکه شما مرزها را شکسته‌اید و دارید یک قدرتِ جهانی و یک قدرت مرکزیِ بزرگ ، برای اسلام ایجاد می‌کنید!…

?علیرضا پناهیان
مسیر نجف‌کربلا | عمود ۸۲۸
۹۷.۸.۴