#گذری_بر_زندگی_شهدا
#شهید_محمودرضا_بیضائی
قسمت پنجاه و هفتم

تهران که بود ، با ماشین خیلی این طرف و آن طرف می‌رفت….

به قول همسر معززش ، بیشتر عمرش توی ماشینش گذشته بود !!

گاهی که با هم بودیم نگرانش می‌شدم ؛ دیده بودم که پشت فرمان ، گوشیش چقدر زنگ می‌خورد ؛ همه‌اش هم تماس‌های کاری….

چند باری خیلی جدی به او گفتم پشت فرمان این قدر با تلفن صحبت نکن ؛ خطرناک است !!

ولی بخاطر ضرورت‌های کاری انگار نمی‌شد ؛ گاهی هم خیلی خسته و بی‌خواب بود اما ساعت‌های زیادی پشت فرمان می‌نشست ؛ با این همه ، دقتِ رانندگیش خیلی خوب بود ، خیلی….

من هیچ‌وقت توی ماشینش احساس خطر نکردم ؛ همیشه کمربندش بسته بود و با سرعت معقول می‌راند ؛ لااقل دفعاتی را که با هم بودیم این طور بود !!

یکی از همرزمانش می‌گوید : من بستن کمربند را از محمودرضا یاد گرفتم ؛ توی سوریه هم که رانندگی می‌کرد ، تا می‌نشست کمربند را می‌بست….

یک بار در سوریه به من گفت : محسن ! می‌دانی چقدر مواظب بوده‌ام که با تصادف نمیرم ؟!!!

راوی : برادر شهید
#ادامه_دارد….