#گریه_امام_سجاد_علیه_السلام_بر_حضرت #اباعبدالله_الحسین

به طوری كه دوران زندگانی حضرت سجاد (علیه‌السلام) همراه با اشك بود.

گریه‌های آن حضرت در نماز و قرائت ادعیه مشهور است ولی عمده اشك آن حضرت بر مصائب سید الشهداء بود و آنچه بر عموها و برادران و عموزاده‌‌ها و عمه‌ها و خواهرانش گذشته بود. تا آنجا كه وقتی آب می‌آوردند تا حضرت میل كند، اشك مباركش جاری می‌شد و می‌فرمود: «چگونه بیاشامم در حالی كه پسر پیامبر را تشنه كشتند»؟

یا می‌فرمودند: «چرا نگریم و حال اینكه پدرم را منع كردند از آبی كه برای حیوانات وحشی و درنده‌ها آزاد بود»؟

و می‌فرمودند: «هرگاه شهادت اولاد فاطمه زهرا (علیها السلام) را به یاد می‌آورم گریه‌ام می‌گیرد»

امام صادق (علیه‌السلام) به زراره فرمود: جدم علی بن الحسین (علیه‌السلام) هرگاه حسین بن علی را به یاد می‌آورد آنقدر اشك می‌ریخت كه محاسن شریفش پر از اشك می‌شد و بر گریه او حاضرین گریه می‌كردند

كسی عرض كرد: آقای من، وقت آن نرسیده كه گریه شما تمام شود؟

فرمودند: وای بر تو! یعقوب نبی (علیه‌السلام) دوازده پسر داشت و خداوند یكی از آنها رااز او پنهان نمود. موی سر آنحضرت سفید شد و چشمان حضرت از گریه نابینا شد و كمر مباركش خم شد، و حال آنكه می‌دانست پسرش زنده است؛ ولی من در یك روز پدر و عمو و هفده نفر از خاندانم را دیدم كه با بدنهای مجروح و سرهای جدا روی زمین گرم افتاده بودند. چگونه حزن من تمام شود و اشك من پایان پذیرد؟!

?داستانهایی از گریه برای امام حسین