مقام معظم رهبری در خصوص چگونگی الگو پذیری از حضرت زهرا، به مقطعی از تاریخ زندگانی این بانوی مظلومه اشاره کرده و می فرمایند:
شما جوانی که در دوره پیشرفت علمی ، صنعتی، تکنولوژی و دنیای متمدن مادی زندگی می کنید، از الگوی خویش در هزار و چندی سال پیش چه انتظاری دارید ؟ توقع دارید که الگوی شما درکدام بخش مشابه وضع کنونی شما را داشته باشد تا از آن بهره بگیرد ؟
آیا می خواهید ببینید چگونه به دانشگاه می رفته است؟آیا در عرصه مسایل سیاست جهانی چگونه فکر می کرده است ؟اینها که نیست.
در شخصیت هر انسان، خصوصیاتی اصلی وجود دارد که می باید آنها را مشخص کنید و الگو را در آنها جستجو نمایید. انسان به دو گونه می تواند با مسایل و حوادث پیرامون خویش برخورد نماید، یکی مسئولانه و دیگری بی اعتنا .مسئولانه هم انواع و اقسام دارد.روحیه ای ، با چه نگرشی به آینده.
انسان باید این خطوط اصلی را که در آن شخص فکر می کند الگوی او می تواند باشد جستجو کند و از آنها پیروی نماید. در دوران شعب ابی طالب که سختی زیادی برای مسلمانان و پیامبر به وجود آمده بود فاطمه(سلام الله علیها) در آن شرایط خطیر و سهمگین مثل یک مادر، یک مشاور یک پرستار برای پیامبر بودن اینجا بود که پیامبر ایشان را ام ابیها نامیدند، یعنی مادر پدر، فاطمه در آن دوران شش هفت ساله بود این احساس مسئولیت است .
آیا این نمی تواند برای یک جوان الگو باشد که نسبت به مسایل پیرامون خویش زود احساس مسئولیت نماید. شوهر داری فاطمه(سلام الله علیها) را توجه نمایید در طول 9سالی که با حضرت علی (علیه السلام) همسر بودند جنگ های فراوان حدود 60 جنگ کوچک و بزرگ اتفاق افتاده بود که غالبا امیرالمومنین درآن شرکت داشته است حالا شما ببینید او خانمی است که در خانه نشسته و شوهرش به جنگ می رود و اگر هم نرود جبهه لنگ می شود، از لحاظ وضع زندگی هم وضع روبراهی ندارد همان چیزهایی که در قران راجع به آن شنیده اید «يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلي حُبِّهِ مِسْکيناً وَ يَتيماً وَ أَسيراً8إِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ » .یعنی زندگی فقیرانه محض.
درحالی که دختر رهبر جامعه، پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) است این یعنی احساس مسئولیت.ببینید چه روحیه ای قوی باید داشته باشد تا بتواند دل شوهر خود را از اهل و عیال و گرفتاری های زندگی خالی کند و به او گرمی دهد و بچه های خوبی را تربیت کند اینها نمی تواند برای یک خانم خانه دار الگو باشد اینها مهم است..
منبع: کتاب بانوی بی نشان ص22-23