فقیه نامدار شیخ طوسی در معرفی شیخ صدوق(ابن بابویه) چنین می‌گوید:«او دانشمندی جلیل القدر و حافظ احادیث بود. از احوال رجال، کاملاً آگاه و در سلسلۀ احادیث و نقادی، عالی مقام به شمار می‌آمد و در اَعلام قم از نظر حفظ احادیث و کثرت معلومات، مانندی نداشت و در حدود سیصد اثر تألیفی از خود به یادگار گذاشت.»

سیّد بن طاوس می‌فرماید: «شیخ صدوق کسی است که همه بر علم و عدالت او اتفاق نظر دارند.» شهید اول او را با تعبیر «رهبر و پیشوا» ستوده است. تعبیر شهید این است: «الامام بن الامام الصدوق»

سیّد محقق داماد از او به عنوان «عروة الاسلام» نام برده است. علامۀ مجلسی در توصیف او چنین می‌گوید: «شیخ صدوق از بزرگ‌ترین عالمان در روزگاران گذشته است و در زمرۀ کسانی است که از امامان بزرگوار تبعیت می‌کنند نه از پندارها و خواهش‌های نفسانی خود؛ به همین دلیل است که اکثر علمای شیعه کلام وی و پدرش را به منزلۀ حدیث و روایت اهل بیت تلقّی می‌کنند»

شیخ بهایی لقب «رئیس المحدّثین و حجةالاسلام» را برای او برگزیده است.

هنگامی که از شیخ بهایی در مورد شیخ صدوق سؤال شد. وی پس از توثیق و مدح و ثنای شیخ صدوق گفت: پیش از اینها از من پرسیدند بین زکریای بن آدم و صدوق کدامیک از دیگری افضل و بالاتر است، من گفتم: زکریای بن آدم، زیرا اخبار بسیار در مدح او رسیده. بعد از این سؤال و جواب، شیخ صدوق را در عالم رؤیا دیدم به من فرمود از کجا ظاهر شد بر تو برتری زکریای‌بن‌آدم از من؟ این جمله را فرمود و از من اعراض کرد.

از همه جامع‌تر کلام بلند و رسای علامۀ بحر‌العلوم طباطبائی است که به شیواترین تعبیر حق مطلب را ادا کرده است، متن کلام سیّد بحرالعلوم در تعریف شیخ صدوق، چنین است:

«شیخ صدوق، بزرگ بزرگان و استاد راویان شیعه و ستونی از ستونهای شریعت اسلام و پیشوای محدّثان است و در آنچه از امامان شیعه (علیهم السلام )نقل می‌کند؛ راست گفتار. او به دعای حضرت صاحب الامر به دنیا آمد و همین فضیلت و افتخار بزرگ او را بس. امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در نامۀ مبارکش او را با کلماتی همچون فقیه «دانشمند» خیّر «نیکوکار» مبارک «با برکت» ینفع الله به «از جانب خداوند سودبخش» توصیف کرده است. از این رو خیر و برکت او شامل حال مردم گردید و خواصّ و عوام از او نفع بردند و کتاب‌ها و تألیفاتش تا همیشۀ روزگار باقی است. از فقه و حدیثش، هم دانشمندان استفاده می‌کنند و هم عامّۀ مردم که دسترسی به فقها ندارند، بهره می‌جویند.»

پی نوشت:

سایت شیخ صدوق

کوه حرا

درشمال مکه قراردارد.درنقطه شمالی آن غاری است که انسان پس ازعبورازمیان سنگهامی تواندبه آن برسدکه ارتفاع آن به قدریک قامت انسان است.قسمتی ازداخل غاربانورخورشیدروشن میشود.

همین غارازآشنای صمیمی خودشاهدحوادثی است که امروزهم مردم به عشق استماع این حوادثاززبان حال آن غاربه سوی اومی شتابند.آن غاربازبان حال خودمی گوید:این نقه عبادتگاه عزیزقریش است.

فرشته ای ازطرف خداوندمامورشدآیاتی چندبه عنوان طلیعه وآغازکتاب هدایت وسعادت برای امینقریش بخواندتااورابه کسوت نبوت مفتخرسازد.آن فرشته همان جبرییل وآن روزهمان روزمبعث بود.

لذت بخش ترین ساعات برای حضرت ساعات خلوت وعبادت درحال تنهایی بود.اوبه همین حال سر میبردتااینکه درروزمخصوصی فرشته ای بالوحی فرود آمدوآن رادربرابراوگرفت وبه اوگفت ):اقرا)یعنی بخوان.حضرت فرمودند:من توانایی خواندن ندارم.فرشته وحی اوراسخت فشردسپس درخواست خواندن کردوهمان جواب راشنید.فرشته وحی اوراباردیگرسخت فشرد.این عمل راسه مرتبه تکرارکرد.ناگهان درخوداحساس کردمی تواندلوحی که دردست فرشته است بخواند.

دراین موقع آیات سوره علق 5-1راخواند.((اقراباسم ربک الذی خلق.خلق الانسان من علق.اقراوربک الاکرم.الذی علم بالقلم.علم الانسان مالم یعلم)).

روح بزرگ پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم)بانوروحی نورانی شد.انچه راازفرشته آموخته بوددرصفحه دل ضبط نمود.پس ازاین جریان همان فرشته اوراخطاب کردکه:ای محمدتورسول خدایی ومن جبرییلم.حضرت وظیفه بزرگی راعهده دارشدند.

پی نوشت:فرازهایی ازتاریخ پیامبراسلام

تمام پیامبران وعده آمدن ایشان را دادند.یک وقت هست که چون مامسلمانیم حرفی را درمورد منزلت پیامبرمان میزنیم ولی در کتاب تورات هم نه فقط فارسی آن بلکه به زبان عبری آن هم وعده آمدن ایشان داده شده.همچنانکه در قرآن ّّّّّسوره بقره آیه 146امده:«که شما یهودیان پیامبرآخرالزمان را مانند پسرانتان میشناسید.»
آنقدر نشانه های ظهورایشان واضح بوده است!!!

درانجیل بارنابا هم نشانه های ظهورایشان هست.
دین ازآدم تاخاتم ازاول تا آخر یکی بوده است .همه پیامبران بشر رابه یک دین دعوت کردند.زیرا دین مقتضای فطرت است و بشر،هم دارای یک فطرت بوده و دین هم که برای هدایت همین فطرت آمده ، قطعا یکی بیش نیست.

بشر،مانندیک قافله است که در راهی به سوی مقصد معینی حرکت می کند ولی راه را نمی داند هر چندی یکبار به کسی می رسد که راه را می داند و راه را از او می پرسد تا به تدریج به شخصی می رسد که نقشه کلی راه را از او می گیرد.
قرآن در عین اینکه دین را واحد می داند اختلاف شرایع و قوانین را در پاره ای از مسایل می پذیرد.
در تورات در مورد حضرت اسماعیل آمده که “اسماعیل رازیاد خواهیم کرد”یعنی نسل او زیاد خواهدشد و در ایات بعدی اسم “بمدمد” آمده ودر ادامه گفته 12ناسی به دنیا می آیند.جالب اینجاست که حروف ابجد اسم محمد با حروف ابجد اسم“بمد مد” برابر است و اینکه یهود اسم ناسی را امام ترجمه می کند .
یکی از محققین می گوید :«300سال قبل از میلاد پیامبر یهودیان در شمال مدینه ساکن شدند زیرا عالمی پیشگویی کرده بود :

دو نفر جهان را تغییر خواهند داد: اولی سوار بر الاغی است (اشاره به حضرت عیسی) و دومی راکب جمل “شتر” و در میان عرب است . او در مکه طلوع خواهد کرد ولی در مدینه حکومت می کند .
نکته بسیار عمیق تاریخی این است ، با وجود اینکه پیامبر اهل مکه بود ولی جز عده ی کمی او را یاری نکردند ولی مردم مدینه با آنکه پیامبر را ندیده بودند عاشق او شده بودند زیرا عالمان یهودی ظهور چنین پیامبری را نوید داده بودند .به اعتقاد اینکه او از امت خودشان است .ولی وقتی چنین نیافتند از همان کودکی تصمیم به قتل ایشان گرفتند این تفکر و اعتقاد یهودیان هنوز پا برجاست چه آنکه اعمالشان گواه آن است.

هان ای حرا!
ای غار پُرشکوه!
ای نقطه تلاقی خورشید و کهکشان، آن گاه که جبرییل، خورشید گونه، آسمان را شکافت و ابرها را کنار زد تا به کهکشانی در خاک بپیوندد؛ کهکشانی که دیرگاهی است خفته بود و منتظر؛ منتظرِ شکفتن، منتظر نورانی بودن و روشن کردن. سرزمینی را که در ظلمانیِ شبانِ بی پایان به اسارت نشسته بود.
مردی در انتظار لحظه حادثه، لحظه ای برای گسیختن زنجیرها از روح آن همه انسان که برده وار، در زیر بارِ سنگ های تراشیده به دست خویش، لِه می شدند.
مردی در انتظار لحظه موعود، آن گاه که آسمان، تبر ابراهیم را بار دیگر به دست فرزند ابراهیم دهد تا لرزه ای بر پیکر بتخانه ها افکنده شود.
مردی در انتظار که دست دختران خردسال عرب را بگیرد و از گورهای تازه آب خورده بیرون کشد؛ پس آن گاه، دیگر هیچ مادری دختر نوزادش را از ترسِ گورهای از پیش کنده شده، پنهان نخواهد کرد.
اینک ای بزرگ مرد! برخیز که لحظه حادثه فرا رسیده است:
برخیز و فرود آی که کعبه ای که یادگاه خداوند یگانه تو و نیای توست، اینک از بت های سنگی به ستوه آمده است؛ بت هایی که در جامه خدای یگانه، سال هاست که نقش گرفته اند و اگر تبر ابراهیمی دوباره، در کار نباشد، همچنان هر روز در این نقش، ماندگارتر خواهند شد.

«اِقْرَأْ» یا محمّد!
بخوان به نام پروردگارت که تو را آفریده است.
پروردگاری که دختران خردسال را برای زنده به گور شدن خلق نکرده است و نیز سنگ ها را برای پرستیده شدن.
پروردگارت که ظلمات جهل را از تو و از قوم تو خواهد زدود و بی شک، همین است رسالت عظیم تو.
پس اقراء یا محمّد!
این است همان لحظه ای که غار حرا، عمری ناله های شبانه تو را در انتظارش شنیده بود. پس خلوت خود را بشکن و از کوه فرود آی که اینک گاهِ توست.
برخیز و فرود آی که جهانی اینک تو را فریاد می زند.
برخیز و فرود آی که کعبه ای که یادگاه خداوند یگانه تو و نیای توست، اینک از بت های سنگی به ستوه آمده است؛ بت هایی که در جامه خدای یگانه، سال هاست که نقش گرفته اند و اگر تبر ابراهیمی دوباره، در کار نباشد، همچنان هر روز در این نقش، ماندگارتر خواهند شد؛
پس تبر بردار و به یقین «بسم اللّه » بگو و پا بر گرداب این توفان هرزه بگذار. در توفان این سرزمین که موج جهل، هر لحظه ویران می کند و فرازمندتر بر می آید.
پس ایمان می آورم به تو، و به خدای یگانه ای که به فریاد می خوانی اش.
ایمان می آورم که تویی برگزیده خداوند عشق و آسمان و آن که آفرید، پس می خوانم:
إقراْ بِسْمِ رَبِّکَ الَّذی خَلَق …

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای فرمانده معظم کل قوا در دیدار جمعی از فرهنگیان سخنانی پیرامون حضور نظامی ایران در خلیج فارس مطرح کردند. ایشان فرمودند: “وقتی مقابل دشمن از نشان دادن قدرت بترسیم، دشمن پررو می‌شود، می‌گویند ایران در خلیج‌فارس رزمایش نداشته باشد؛ چه غلط‌ها!” رهبر معظم انقلاب تاکید کردند: “از آن طرف دنیا می‌آید رزمایش برگزار می‌کند؛ خب بروید همان خلیج‌ خوک‌ها، اینجا چه می‌کنید!؟ خلیج فارس خانه‌ ما است. جای حضور ملت ایران است، این‌طور باید با قدرت‌های زیاده‌خواه مواجه شد". اشاره فرمانده معظم کل قوا به خلیج خوک‌ها کنایه‌ای به ضعف ارتش آمریکا و عملیات ناموفق «خلیج خوک‌ها» در کوبا بود

عملیات خلیج خوک‌ها

بلافاصله بعد از به ثمر نشستن انقلاب کوبا؛ ایالات متحده آمریكا پیرو سیاست خصمانه خود در مقابل انقلاب‌های مردمی اعلام كرد دیكتاتوری در كوبا برقرار شده و خصومت خود را آغاز كرد. كاسترو اصلاحات خود را اجرا كرد و با ملی كردن منافع و دارایی های آمریكا در كوبا، حكومت سوسیالیست خود را آغاز كرد. بسیاری از ثروتمندان كوبا به آمریكا گریختند تا به كمك سیا دولت كاسترو را سرنگون كنند. در آوریل 1961 فراریان كوبا با كمك سیا عملیات “خلیج خوك‌ها” را اجرا كردند كه شكست سختی به همراه داشت.

اتحاد جماهیر شوروی اعلام كرد علیه آمریكا وارد جنگ خواهد شد و در سال 1962 موشك‌های هسته‌ای خود را در كوبا مستقر كرد. بعد از اطلاع آمریكا از این اقدام شوروی، مناقشه دو ابرقدرت ادامه پیدا كرد تا اینكه آمریكا تعهد كرد به كوبا حمله نكند و در مقابل شوروی، كلاهك‌های هسته‌ای خود را از كوبا خارج كرد. مخالفان كاسترو از همان ابتدا در یك نكته اتفاق نظر داشتند، اینكه این انقلاب وابسته به شخص كاسترو است و اگر او نباشد انقلاب خیلی زود شكست خواهد خورد. با همین تحلیل از اولین روزهای به قدرت رسیدن كاسترو، نقشه‌های مختلفی برای ترور او طراحی و اجرا شد.

عملیات خلیج خوک‌ها (Bay of Pigs Invasion) که در کوبا از آن به نام La Batalla de Girón یاد می‌شود، یک عملیات نظامی ناموفق بود که توسط آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا برای ساقط کردن حکومت سوسیالستی فیدل کاسترو در کوبا طراحی شده بود. در 17 آوریل 1961 به دستور جان کندی رئیس جمهور ایالات متحده آمریکاو با ارزیابی اشتباه سازمان سیا، نیروی 1700 نفری آمریکا وارد جزیره خوک‌ها شد. نیروهای طرفدار کاسترو، با غافلگیر کردن ضد انقلابیون کوبایی، ظرف ۴۸ ساعت، نیروهای شرکت‌کننده در عملیات خلیج خوک‌ها را قلع و قمع کردند و صدها تن از مخالفین کاسترو دستگیر، زندانی و اعدام شدند.

سرویس جاسوسی شوروی از نقشه عملیات خلیج خوک‌ها به نحوی مطلع شد و فیدل کاسترو را در جریان وقایع قرار داد.

خلیج خوک‌ها کجاست؟

خلیج خوک‌ها شاخه کوچکی از دریای کارائیب در جنوب کوبا است که در ۳۰ کیلومتری جنوب خاگوئی گرانده، ۷۰ کیلومتری غرب سینفوئگوس و ۱۵۰ کیلومتری جنوب شرقی هاوانا، پایتخت کوبا، قرار دارد. در غرب این خلیج دیواره‌هایی مرجانی وجود دارند که مرز بین خلیج خوک‌ها با باتلاق زاپاتا واقع در شبه‌جزیره زاپاتا را تشکیل می‌دهند.

عرض كردم آخرين زندان ، زندان سندى بن شاهك بود . يك وقت خواندم كه او اساسا مسلمان نبوده و يك مرد غير مسلمان بوده است . از آن كسانى بود كه هر چه به او دستور مى دادند ، دستور را به شدت اجرا مى كرد . امام را در يك سياه چال قرار دادند . بعد هم كوشش ها كردند براى اينكه تبليغ بكنند كه امام به اجل خود از دنيا رفته است .

نوشته اند كه همين يحيى برمكى براى اينكه پسرش فضل را تبرئه كرده باشد ، به هارون قول داد كه آن وظيفه اى را كه ديگران انجام نداده اند ، من خودم انجام مى دهم . سندى را ديد و گفت اين كار ( به شهادت رساندن امام ) را تو انجام بده ، و او هم قبول كرد . يحيى زهر خطرناكى را فراهم كرد و در اختيار سندى گذاشت .

آن را به يك شكل خاصى در خرمايى تعبيه كردند و خرما را به امام خوراندند و بعد هم فورا شهود حاضر كردند ، علماى شهر و قضاوت را دعوت كردند ( نوشته اند عدول المؤمنين را دعوت كردند ، يعنى مردمان موجه ، مقدس ، آنها كه مورد اعتماد مردم هستند ) حضرت را هم در جلسه حاضر كردند و هارون گفت: ايها الناس ببينيد اين شيعه ها چه شايعاتى در اطراف موسى بن جعفر(علیه السلام) رواج ميدهند ، مى گويند : موسى بن جعفر(علیه السلام) در زندان ناراحت است ، موسى بن جعفر (علیه السلام)چنين و چنان است . ببينيد او كاملا سالم است .

تا حرفش تمام شد حضرت فرموند :« دروغ مى گويد ، همين الان من مسمومم و از عمر من دو سه روزى بيشتر باقى نمانده است»

 اينجا تيرشان به سنگ خورد . اين بود كه بعد از شهادت امام ، جنازه امام را آوردند در كنار جسر بغداد گذاشتند ، و هى مردم را مى آوردند كه ببينيد ! آقا سالم است ، عضوى از ايشان شكسته نيست ، سرشان هم كه بريده نيست، گلويشان هم كه سياه نيست ، پس ما امام را نكشتيم ، به اجل خودش از دنيا رفته است . سه روز بدن امام را در كنار جسر بغداد نگه داشتند براى اينكه به مردم اينجور افهام كنند كه امام به اجل خود از دنيا رفته است . البته امام ، علاقمند زياد داشت ، ولى آن گروهى كه مثل اسپند روى آتش بودند ، شيعيان بودند .

يك جريان واقعا دلسوزى مى نويسند كه چند نفر از شيعيان امام ، از ايران آمده بودند ، با آن سفرهاى قديم كه با چه سختى هایى مى رفتند . اينها خيلى آرزو داشتند كه حالا كه موفق شده اند بيايند تا بغداد ، لااقل بتوانند از اين زندانى هم يك ملاقاتى بكنند . ملاقات زندانى كه نبايد يك جرم محسوب شود ، ولى هيچ اجازه ملاقات با زندانى را نمى دادند . اينها با خود گفتند : ما خواهش مى كنيم ، شايد بپذيرند .

آمدند خواهش كردند ، اتفاق پذيرفتند و گفتند : بسيار خوب ، همين امروز ما ترتيبش را مى دهيم ، همين جا منتظر باشيد . اين بيچاره ها مطمئن كه آقا را زيارت مى كنند ، بعد بر مى گردند به شهر خودشان كه ما توفيق پيدا كرديم آقا را ملاقات كنيم ، آقا را زيارت كرديم ، از خودشان فلان مسئله را پرسيديم و اينجور به ما جواب دادند . همين طور كه در بيرون زندان منتظر بودند كه كى به آنها اجازه ملاقات بدهند ، يك وقت ديدند كه چهار نفر حمال بيرون آمدند و يك جنازه هم روى دوششان است . مأمور گفت : امام شما همين است …

پی نوشت:

تاريخ اسلام در آثار شهيد مطهرى - جلد دوم