آثار بهداشتي روزه

1-روزه از نظر بهداشت جسم و سلامت بدن مخصوصا در سلامت معده و پاکسازي آن از انواع غذاها که موجب بيماريهاست اثرات فوق العاده دارد.

معده و دستگاه گوارش از اعضا پرکار اندام آدمي است و با سه وعده غذا که معمول مردم است تقريبا در همه ساعات دستگاه گوارش به هضم و تحليل و جذب و دفع مشغول است.

روزه باعث مي شود که از يک سو اين اعضا استراحت کنند و از فرسودگي مصون بمانند و نيروي تازه اي بگيرند و از سوي ديگر ذخاير چربي که زيانهاي مهلکي دارند تحليل رفته و کاسته شوند.

رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) فرمود: روزه بگيريد تا سالم بمانيد.(سفينة البحار، ج2، ص78)

2-از نظر رواني و اخلاقي ، مردمي که هميشه سير مي خورند تدريجا يک حالت طغيان و غرور بر ايشان دست مي دهد و در نتيجه به کارهاي ناپسندي دست مي زنند و علاوه بر اين از بسياري کمالات معنوي باز مي مانند پر واضح است که انسان وقتي هميشه سير خورد کم کم شهوات بر او غالب مي شود و چه بسا او را به نافرماني از خدا وادار مي کند، مخصوصا اگر جوان و عزب باشد و نيز پس از گذشت مقداري از زمان تغذيه خواب بر او مستولي مي شود و هر اندازه معده از غذا پرتر باشد تسلط خواب بر انسان بيشتر است و قهرا انسان را از کسب کمالات و فضايل زيادي از قبيل تحصيل علوم و عبادات و… باز مي دارد.

لذا رسول خدا (صلي الله عليه و آله وسلم )مي فرمايد: «بپرهيزيد از پرخوري و امتلاء معده، زيرا پرخوري موجب فساد بدن و سوء هاضمه و باعث انواع بيماريها و عامل کسالت بدن از اجراي عبادات الهي خواهد شد»

و يا در جاي ديگر، حضرت مي فرمايند: « آن کس که عادت به پرخوري داشته و زياد مي نوشد قلب او سياه مي گردد (يعني آمادگي بيشتري براي جنايت و کارهاي زشت پيدا مي نمايد و نمي تواند مخلصانه و با حال بندگي عبادت خدا کند»

آثار و برکات روزه داري در دنيا؛

1-قبر و قيامت،يکي از مهم ترين فوايد گرفتن روزه؛ صفاي دل مي باشد زيرا سيري باعث مي شود که بخار مغز زياد شده و حالتي شبيه حالت مستي در انسان وجود بيايد. و همين امر سبب مي شود که مغز نتواند به خوبي فکر کند و سرعت انتقالش کم مي گردد و سيري باعث کوردلي مي شود؛ اما گرسنگي ؛ باعث مي شودکه انسان صفاي قلب پيدا کرده و دل نازک شود. گرسنگي دل را براي تفکري پيوسته که به شناخت و معرفت منجر مي گردد آماده مي سازد و دل، صاحب نوري آشکار و نمايان مي گردد.

رسول خدا (صلي الله عليه و آله وسلم )فرمودند: هر کس شکم خويش را گرسنه نگاهدارد انديشه و فکر او، بزرگ تر مي شود.

2-گرسنگي و روزه، باعث ايجاد صفت تواضع و فروتني در انسان مي گردد و سبب مي شود که روح سرمستي و ناسپاسي که سرمنشأ سرکشي و طغيان است در انسان از بين برود. هنگامي که در نفس انسان ، حالت تواضع و فروتني ايجاد شود، نفس، خود به خود خوار و زبون شده و در برابر پروردگارش آرام و خاشع مي گردد.

3-گرسنگي و روزه، باعث شکسته شدن شهوات و اميال نفساني و نيروهايي مي گردد که همين ها مسبب گناهان کبيره هستند؛ زيرا شهوت کلام و شهوت جنسي ، منشا بيشتر گناهان کبيره مي باشند و کم کردن اين دو شهوت، باعث ايمني از گناهان کبيره و نجات از مهلکه ها مي گردد.

4-يکي ديگر از فوايد گرسنگي و روزه، اين است که خواب انسان کم مي شود و خواب ، همان عاملي است که عمر انسان را تباه مي کند و سرمايه تجارت اخروي انسان را به باد مي هد . گرسنگي موجب بيداري مي شود و بيداري، منشا تمامي خيرات مي باشد و هم چنين انسان روزه دار را براي شب زنده داري و تهجد ياري مي دهد که همين امر، سبب رسيدن به «مقام محمود» مي گردد.

5-فايده ديگر گرسنگي اين است که انجام تمامي عبادات براي انسان ميسر مي گردد زيرا انسان در حالت روزه داري، کمتر احتياج به قضاي حاجت دارد و نيز انسان روزه دار، در حال روزه، ديگر در پي به دست آوردن غذا نيست.

6-ديگر فايده روزه گرفتن اين است که شخص روزه دار، به علت کمتر خوردن، کمتر بيمار مي شود، زيرا همانگونه که در روايات گوناگون هم آمده: معده انسان، خانه تمام بيماري هاست و پرهيز و کم خوردن سرآمد تمامي دواهاست.

7-روزه باعث مي شود که انسان به مشکلاتي که از غذا خوردن به وجود مي آيند گرفتار نشود، مشکلاتي که انسان به خاطر آن، محتاج دارايي و مقامات دنيايي مي شود و همين ها هستند که باعث هلاکت و نابودي انسان مي گردند.

8-روزه، باعث تمکن براي بخشيدن مال و دادن غذا به درماندگان و بيچارگان و پيوستن به خويشان و احسان و زيارت بيت الله الحرام و عتبات عاليات و خلاصه تمامي عبادت هاي مالي مي گردد.

اينها بخشي از فوايد روزه بود که انسان با عقل بشري اش، قادر به درک روشني از انها نيست. به خصوص نخستين فايده روزه، که همان تفکر و انديشيدن است، زيرا انديشيدن در اعمال، مثل نتيجه ان و غير فکر، به منزله مقدمات است.در روايت آمده: يک ساعت تفکر و انديشيدن، بهتر از هفتاد سال عبادت است.»

براي رسيدن به مقام قرب الهي، توجه به اين نکته ضروري است که تنها اجتناب از مبطلات فقهي کافي نيست انچه در رساله هاي عمليه مراجع معظم تقليد آمده، شرايط صحت روزه است و روزه صحيح با روزه مقبول فاصله زيادي دارد . روزه صحيح ان است که قضا و کفاره را ساقط مي کند اما روزه مقبول علاوه بر شرايط صحت روزه، به امور ديگري نيز نيازمند است. از جمله اينکه تمامي اعضا و جوارح انسان بايد روزه باشند چشم او به نامحرم نگاه نکند. گوش او شنونده غنا و غيبت نباشند. زبان او گوينده غيبت و تهمت نباشد. روزه داري که با اين امور همراه است اگر چه قضا و کفاره ندارد اما روزه اي نيست که پروردگار عالم آن را بپذيرد روزه نيست که که وقتي روزه دار هنگام افطار مي گويد: اللهم لک صمت. ملائکه گفته او را تصديق کنند.

علاوه برا ين انسان بايد به جايي برسد که دل او نيز روزه باشد؛ يعني غير خدا را وارد آن نکند و تمام توجه انسان به ذات باري تعالي باشد.

بهشت براي چنين روزه اي کم است؛ پاداش اين روزه ذات خداوند متعال است و چه سعادتي بالاتر از اين که چنين پاداشي نتيجه عمل انسان باشد و در تمام عالم وجود، تنها قلب انسان مومن است که ظرفيت چنين پاداشي را دارد.

در حديث قدسي چنين آمده: «زمين و آسمان وسعت مرا ندارند تنها قلب بنده مومنم است که مي تواند مرا در خود جاي دهد.»

و معناي ميهماني خداوند تبارک و تعالي همين است انسان نبايد در اين ميهماني به کمتر از اين راضي شود وگرنه باخته است.

اشکنان