کارکردهای بازی های رایانه ای
از دید روانشناسی بازی کودکان صرفاً یک فعالیت جسمی یا فکری نیست، بازی بستری است که بچه ها نقش هایی را بیاموزند که قرار است در آینده در یکی از آن نقش ها، جا بگیرند و به ایفای نقش در جامعه بپردازند.
در حقیقت بازی ضمن اینکه می تواند محاسن زیادی از نظر فکری و جسمی برای بچه ها داشته باشد زمینه ای است برای آمادگی سازی کودکان ما برای زندگی دوران نوجوانی وجوانی. به همین دلیل ما به مقولۀ بازی نه فقط به عنوان یک امر فیزیکی بلکه بعنوان یک ابزار تربیتی توجه داریم و بسیار مهم است که اگر بازی در جا و اشکال مناسب جای بگیرد می تواند به سلامت روح و جسم بچه کمک کند و در تضمین سلامت او در آینده نقش بازی کند.
با تعریف عامی که ما از فواید بحث بازی داشتیم، وقتی وارد بازی رایانه ای می شویم این فواید صادق است. حتی اگر ما دربازی های سنتی دقت لازم را نکنیم ممکن است که آسیب هایی برای فرزندان ما بویژه برای رشد فکری وروحی روانی آنها وجود داشته باشد. درمورد بازی رایانه ای چند نکته مهم است:
1-اگر بازی مناسب و متناسب با سن کودک و متناسب با ارزش فرهنگی و هنجاری جامعه باشد می تواند به رشد کودک کمک کند به شرط اینکه به محتوا و شیوۀبازی و تطابق آن با شرایط فرزند ما توجه شده باشد.
2- ایجاد هماهنگی بین دست و مغز بچه باتوجه به شرایط سنی آنها و آماده سازی برای بهره گیری از ابزارهای دیجیتال( که قرار است درسال های آینده استفاده کنند که امروزه به وفور در اجزای زندگی ما دیده می شود)، می تواند کمک کارباشد. اگردقت لازم صورت نگیرد، با توجه به نو پدید بودن فضای دیجیتال آثار مخرب آن بسیار زیاد خواهد بود که جبران آن هزینۀ زیادی را بر پدر و مادر تحمیل خواهد کرد.
منبع:(دکترشریفی یزدی)