از اولین گناهانمان فراموشی گناهانمان است! اولین خطاهایمان صغیره فرض کردن گناهانمان است ! اولین غفلت نابخشودنی مان این است که خود را منزه از برخی گناهان می دانیم.

کدام گناه در پیشگاه الهی صغیره است؟ چنین می اندیشیم که اگر این گناه را در مقابل خداوند انجام دهیم ، مرتکب خطای بزرگی نشده ایم ؟اینکه خود اولین گناه است!

از آن رو هیچ گناهی را نمی توان صغیره نامید که تمامی گناهان در پیشگاه خداوند، شدید و سخت هستند! نباید به کوچکی گناهی نگریست، بلکه باید در این تامل نمود که چه کسی را نافرماین نموده ایم . به راستی اگر خداوند را باور داشته باشیم ، کدامین گناه صغیره است؟ مگر نفرمودند:«اگر اصرار بر گناهی باشد دیگر آن گناه، صغیره نیست.»
و توضیح فرمودند :«اصرار بر گناهی این است که نسبت به گناه، لا ابالی شده ، پس از انجامش ، توبه از آن را لازم نشمریم .»پس لزومی بر تعدد و تکرار گناه نیست تا اصرار نامیده شود.
اصرار بر گناه اگر گناهی کرده ، دوباره آن را مرتکب شویم در حالی که هنوز از گناه قبلی پشیمان نشده و توبه نکرده باشیم. دراین صورت دیگر گناه، صغیره نخواهد بود. هر گناهی در مقابل خداوند متعال ، کبیره است.

منبع:

شب های بی قراری،ص15-16