#تفسیر_قرآن_کریم
(تفسیر آیه ۱٢ سوره هود)

?از این آیات چنین بر مى آید که، گاهى پیامبر(ص) به خاطر شدت مخالفت و لجاجت دشمنان، ابلاغ بعضى از آیات را به آخرین فرصت موکول مى کرده است، لذا خداوند روحیه پیامبرش را با این بیان، تقویت کرده و میفرماید گویا ابلاغ بعضى از آیاتى که بر تو وحى مى شود، ترک مى کنى و سینه تو از آن نظر تنگ و ناراحت مى شود،که مبادا آنها معجزات اقتراحى از تو بخواهند و بگویند: چرا گنجى بر او نازل نشده؟ و یا چرا فرشته اى همراه او نیامده ؟ از ایمان و کفر آنها پروا مکن! وظیفه تو فقط ابلاغ است

⬅️ معجزات اقتراحی یعنی کسانی که در جستجوى حقیقت نبودند؛ معجزاتى مطالبه مى کردند، یعنی هر کس به میل و هوس خود، پیشنهاد معجزه اى بکند و با هیچ معجزه دیگرى هم قانع نشود. مسلماً چنین افرادى بهانه جو هستند، نه حقیقت خواه. میفرماید: درخواست هاى آنها در زمینه معجزات اقتراحى، نه به خاطر حقیقت طلبى است، بلکه به خاطر آن است که آنها اصولاً منکر نبوت اند، و اینها همه بهانه است

? اما سؤالى در اینجا پیش مى آید که: چگونه ممکن است پیامبر(ص) ابلاغ آیات الهى را تأخیر اندازد؟ و یا اصولاً از ابلاغ آنها خوددارى کند؟ میگوئیم: هر گاه پیامبر(ص) مأمور به ابلاغ فورى حکمى باشد، مسلماً بدون واهمه آن را ابلاغ خواهد کرد، ولى گاه مى شود وقت ابلاغ وسیع است، و پیامبر روى ملاحظاتى آن هم نه ملاحظاتى که به شخص خودش باز گردد، بلکه ملاحظاتى که جنبه عمومى و دفاع از مکتب دارد، ابلاغ آن را به عقب مى اندازد، و این مسلماً گناه نیست