#طرح_کلی_اندیشه_اسلامی_در_قرآن

?خصوصیات مؤمنین

?٣-توکل بر خداوند
?و عَلی رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُون

?نشانه دیگر مؤمنین این است که بر پروردگار خود توکل و اتکا میکنند؛ یعنی چه توکل میکنند؟ یعنی دست را روی دست میگذارند، میگویند خدا خودش درست میکند؟ نه، معنای توکل این نیست.

?آن کسی که دست روی دست می گذارد در مقابل تکلیفها و تعهدها و مسئولیت ها، به جای اینکه نیروی خود را مسئول بداند، معجزه خدایی را مسئول فرض میکند؛ اینچنین آدمی باید بداند که قرآن این عمل را رد کرده است، به صورت مشت محکمی بر دهان بنی اسرائیل که به موسی گفتند:
“فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّکَ فَقَاتِلاَ إِ نَّا هَاهُنَا قَاعِدُونَ” تو و پروردگارت بروید، مشغول جنگ بشوید، با دشمن بستیزید، ما اینجا نشستیم به تعبیر بنده کنار دیوار، زیر سایه؛ وقتی فتح کردید، ما را هم خبر کنید تا بیاییم. این را قرآن نفی میکند.

?پس توکل به این معنا نیست. این حرفی که در بین مردم رایج شده دارم میگویم تا همه بشنوند و همه بفهمند اینی که رایج میان مردم است؛ می
گویند:
?آقا، خدا خودش باید اصلاح بکند، از بنده خدا کاری برنمی آید؛ این غلط است. اگر از بنده خدا کاری برنمی آمد، اگر برای از بین بردن و ریشه کن کردن فساد، اراده آدمی و نیروی آدمی به کار نمی آمد، خدا انبیا را بسیج نمی کرد. مردم را به پیروی از انبیا دعوت نمیکرد.

⁉️پس توکل یعنی چه؟ توکل یعنی در همه حال، اتکا و امیدت به خدا باشد. اگر درست موشکافی کنید، می بینید با این تعبیری که بنده عرض میکنم: توکل از صورت یک چیز مخدّر درمی آید، به صورت یک عامل برانگیزاننده و عامل تحرک، جلوه گری میکند.

?دیدید بعضیها در دشواریهای زندگی، در بحرانها، در آن جایی که از همه وسایل ظاهری دستشان کوتاه است، چه میکنند؟ دیدید؟ شنیدید؟ یکی از چند کار را انجام می دهند: یا تسلیم دشمن میشود، می گوید وقتی کاری از من برنمی آید چه کنم؟ یا تسلیم مسیر زندگی عادی میشود. راه دیگر این است که به زندگی خودشان خاتمه بدهند.

?اما برای انسان باخدا در دیگری در بُنبَستها باز میشود که باز شدن آن در، درهای دیگری را، درهای شرافت کُش را به روی او میبندد. آن در، چه دری است؟ در توکل به خدا. …

?بنبَست از جنگ احد بالاتر؟ راههای نجات به کلی بسته، اسلحه ها روی زمین افتاده، دشمن مجهز، مسلط، مسیطر، آنچه اینجا به داد انسان می رسد، آن دریچه ای است که خداپرستان فقط دارند؛ اتکای به خدا. چه بُنبَستی؟ بُنبست کدام است؟

?پیغمبر از دنیا رفته باشد، خدای پیغمبر که از بین نرفته است. تکلیف که از بین نرفته است. آدم با توکل در اینجا مثل چه کسی عمل میکند؟ مثل امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (ع)، مثل ابودجّانه، مثل دو تا، سه تا سرباز دیگر، اینها آدمهای با توکل بودند. بی توکل ها چه کسانی بودند؟ آنهایی که از احد تا مدینه، پشت سرشان را هم نگاه نکردند، دویدند تا خودِ دروازه های شهر.

?لذا آن کسی که توکل را دست بر روی دست گذاشتن، به امید آینده مجهول بی تلاش نشستن، ایمان خود را از نیروی خود سلب کردن، معنا می کند؛ آن کسی که توکل را به معنای خط نسخی بر روی اراده انسان و قدرت او وانمود میکند؛

?اینچنین آدمی؛ توکل را نمیفهمد، اسلام سرش نمی شود، توکل را درک نمی کند؛ یا نه؛ میفهمد، ولی شرف سرش نمی شود، می خواهد عوضی معنا کند تا مردم بی توکل بار بیایند تا مردم عوضی بار بیایند.

?معنای توکل این است، “وَ عَلی رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ” به نظر من دو بال نیرومند برای پرواز انسان در تلاشهای زندگی، یکی صبر است، یکی توکل. هر امتی
که این دو بال را داشته باشد، از تیررس دشمن های خاکی به کلی دور خواهد شد.
?این سه تا علامت برای مؤمن.

—————————————————
✍️برجسته ترین متفکر جهان معاصر #استاد_سید_علی_خامنه_ای (حفظه الله تعالی)