لحظات، گاهی بوی ابديت مي‌دهد...
?لحظات، گاهی بوی ابديت مي‌دهد…
✍️ #علامه_جعفری
?اگر كسی بگويد فهرست و مجموعه تمام ارزش‌های تاريخ بشری از يك طرف و فهرست ضد ارزش‌های بشری در طرف ديگر، در آن روز، در آن مدت معين بروز كرده است؛ جای ترديد نيست. تنها زمان كم است و انسان خيال مي‌كند كه حادثه، حادثه يك روز و دو روز است.
?كمیِ زمان را نگاه نكنيد. لحظات، گاهی بوی ابديت مي‌دهد. آدم احساس مي‌كند كه اگر آن روز تمام دنيا از حركت حسين بن علي(ع) جلوگيری مي‌كردند و مي‌گفتند: قطعاً كشته خواهي شد، حضرت مي‌گفت: «اَ فبالموت تخوفنی» آيا مرا از مرگ مي‌ترسانيد؟ اراده او تكيه به جاي ديگر داشت. اراده او منبعث از انگيزه‌های زودگذر ماديات نبود. حسين (ع)گفت: مي‌خواهم ، چون او مي‌خواهد.
?درود و سلام خدا بر تو باد ای حسین! هيچ‌كس اختيار را مثل حسين بن علي (ع) ثابت نكرد. چه جلوه‌ای داشت اين اختيار! آزاد، با كمال آزادي؛ حتي در طی مسير نيز احساس مي‌شود كه هيچ‌كس را اجبار نفرمود. شب عاشورا هم صريح گفت: در اين شب تاريك برويد. همه را آزاد كرده بود.
?حضرت فرمود: اينك، آگاه باشيد! كسي كه مي‌خواهد نفس و جانش را آماده ديدار خدا كند، با ما حركت كند، ما بامدادان حركت خواهيم كرد، انشاء الله. به كجا حركت خواهد كرد؟ به دشت نينوا؟! از كجا به كجا!؟
از بارگاه الهي به بارگاه الهی
?شما فكر مي‌كنيد حسين بن علي به كربلا رفت تا خدا را پيدا كند؟ او در پای عظمت الهي غوطه مي‌خورد. خواه در وطن خودش كه مدينه باشد، خواه در دشت نينوا كه شمشيرها آماده متلاشی كردنش شده بودند.
?امام حسین«ع» شهید فرهنگ پیشرو انسانیت (ص ۱۵٣)
