آن گاه که علی(علیه السلام) را مظلومانه به مسجد بردند، تا به اجبار از او بیعت بگیرند فریاد زهرا(سلام الله علیها) با تن مجروح بلند شد: «خلّوا عن ابن عمّی فو الّذی بعث محمّداً بالحق لئن لم تخلّوا عنه لأنشرنّ شعری و لأضعنّ قمیص رسول اللّه(صلی الله علیه وآله)علی رأسی و لأصرخنّ الی اللّه تبارک و تعالی؛ رها کنید پسر عموم را! قسم به آن خدایی که محمد(صلی الله علیه وآله) را به حق برانگیخت! اگر از علی(علیه السلام) دست برندارید، گیسوان خود را پریشان کرده و پیراهن رسول خدا (صلی الله علیه وآله)را بر سر افکنده، به نزد خدای تبارک و تعالی فریاد بر می آورم.»

سپس اضافه فرمود: «یقین بدانید که ناقه صالح در نزد خدا از من گرامی تر و بچّه آن ناقه نیز از فرزندان من قدر و قیمتش زیادتر نبود.»
آن گاه حضرت فاطمه(سلام الله علیها) همراه حسنین(علیهم السلام) برای نفرین به سوی قبر رسول خدا(صلی الله علیه وآله) حرکت کرد. علی(علیه السلام) به سلمان فرمود: «سلمان! فاطمه را دریاب! گویی دو طرف مدینه را می نگرم که به لرزه افتاده. سوگند به خدا! اگر فاطمه(سلام الله علیها)…نفرین و ناله سر دهد، دیگر مهلتی برای مردم مدینه باقی نمی ماند و زمین همه آنها را درکام مرگبار خود فرو می برد.»

سلمان خود را رساند و از فاطمه(سلام الله علیها) خواست که نفرین نکند.

حضرت فرمود: «یا سلمان یریدون قتل علیّ ما علیّ صبرٌ؛ای سلمان! آنها قصد جان علی(علیه السلام) را دارند و من در قتل علی(علیه السلام) نمی توانم صبر کنم.»
سلمان عرض کرد: امام علی(علیه السلام)مرا فرستاده که به شما بگویم: به خانه برگردید و نفرین نکنید.

وقتی حضرت متوجه پیام امام خویش شد، فرمود: «اذا أرجع وأصبر و أسمع له و أطیع؛ حال(که امامم دستور داده) بر می گردم و صبر می کنم و سخن او را می پذیرم و از او اطاعت می کنم.»

این گونه دفاع، زیباترین دفاع است، چرا که با اطاعت صددر صد و محض امامش همراه است. آن گاه که علی(علیه السلام)سالم از دست مهاجمان آزاد شد. زهرا(سلام الله علیها) تا نگاهش به امام و شوهرش افتاد، گفت: «روحی لروحک الفداء و نفسی لنفسک الوقاء یا اباالحسن ان کنت فی خیرٍ کنت معک و ان کنت فی شرّ کنت معک؛جانم فدای جان تو و روح و جان من سپر بلای جان تو! ای اباالحسن همواره با تو خواهم بود اگر تو در خیر و نیکی باشی با تو هستم و اگر در سختی (و بلا) باشی (باز هم) با تو خواهم بود.»

راستی که باید گفت: جانانه ترین و زیباترین دفاع را فاطمه(سلام الله علیها) از امامت و امام خویش کرد تا آنجا که جان خویش را سخاوتمندانه فدا نمود و تا آخرین لحظه دست از دفاع از امام خود بر نداشت.