#زندگینامه_شهید_عبدالله_اسکندری #قسمت_اول
#سرّسر
نویسنده:نجمه طرماح
#زندگینامه_شهید_عبدالله_اسکندری
#قسمت_اول
باغ های انار و خرمالوی قصرالدشت میوه داده بود. کوچه باغ ها یکی در میان پر بود از خانه های قدیمی و ویلایی، با حیاط های بزرگ و یک حوض پر از آب وسطشان و اتاق هایی که با هفت هشت پله، بالاتر از سطح حیاط، دور تا دور خانه را احاطه کرده بودند. باغ هایی که صاحبانشان همین اهالی اصیل قصرالدشت بودند. شوق آزاد شدن حجاب، به من و همسالانم شخصیت بخشیده بود. این برایم لذت بخش تر از سال گذشته و کلاس پنجم ابتدایی و قبل تر از آن بود که مجبور بودیم بدون حجاب سرکلاس بنشینیم، خصوصا وقتی خبر می آوردند از اداره فرهنگ که بازرس آمده و سرکلاس ها می آید. خدا می داند که چقدر معذب بودم زیر بار سنگین نگاه نامحرم. پدر و مادرم بعد از نه سالگی همیشه در گوش من و سیمین می خواندند که سن تکلیف یعنی سن پوشش در مقابل نامحرم و رعایت حلال و حرام خدا.
تکلیفم را با خودم نمی دانستم. حرف مادر و پدر را در اولویت بگذارم یا ضربه محکم چوب و ترکه ناظمی که بر سر دخترهای محجبه فرود می آمد.
دست سیمین در دستم بود و با قدم های تند، خودمان را به امامزاده شاه قیس می رساندیم تا با اتوبوس راهی مدرسه شویم. بعد از چند روز کلنجار با برادر و پدرم اجازه داشتیم به مدرسه راهنمایی، که چند ایستگاه بالاتر از محله مان بود، برویم. حق داشتند نگرانم آن باشند.
ادامه دارد….
??????