✅مکاشفه در اهمیت سلام های پایان نماز

آیة الله العظمی شیخ محمد تقی آملی در دفتر خاطراتش مرقوم فرموده است:

در اوائل تشرفم به نجف اشراف، روزی در شاه بالاسر مطهر، مشغول نماز زیارت بودم و در نمازهای مستحبی به (السلام علیکم و رحمه الله و برکاته ) اکتفاء می کردم.

چون سلام نماز را گفتم، در سمت دست راست خود سیدی جلیل را دیدم که عرب بود، به زبان فارسی شکسته به این ضعیف فرمود: چرا در سلام نماز به همین صیغه اخیره اکتفا کردی و آن دو سلام را نگفتی؟!

عرض کردم: نماز مستحبی بود و در نماز مستحبی مرا عادت چنین است که به همین سلام آخرین اکتفاء می کنم.

فرمود: آن قدر از فیوضات از دستت رفت که احصای آن نتوان کرد!

چون چنین گفت، این ضعیف متوجه ضریح مقدس شدم و از طرف قبله، دیگر حرم و گنبد و بنای صحن ندیدم و تا چشم کار می کرد جوّی لایتناهی و عالمی مملوّ از نور دیدم که همه آنها ثواب سلام هایی بود که از این ضعیف فوت شد!

با نهایت تاثر رو به جانب آن سید جلیل کردم و عرض کردم: اطاعت می کنم. از آن به بعد در هیچ نمازی ترک آن سلام نمی کنم و تاکنون هم شاید نکرده باشم. دیگر متوجه هویت آن سید جلیل نشدم و از آن به بعد دیگر ایشان را در حرم مطهر ندیدم. والله العالم بانه من هو!

?در جستجوی استاد:صادق حسن زاده