خویشاوندان، ارتباط خونی با هم دارند. شاخ و برگ های یک درختند و گل های یک بوستان. پس، ارتباطشان هم طبیعی است و قطع رابطه و رفت و آمد میان اقوام، عارضه ای ثانوی و یک بیماری اجتماعی و «آفت خانوادگی» به حساب می آید و اگر بی دلیل باشد، زشت و نارواست. اگر دلیلی هم داشته باشد، قابل رفع و شایسته تجدید رابطه است.

حضرت علی علیه السلام می فرماید:
«صلة الرحم توجب المحبة؛ پیوند با خویشاوندان (صله رحم) محبت می آورد.» [1]

روشن است که قطع این رابطه هم، سردی و کدورت و جدایی دل ها را در پی دارد. در احادیث، از صله رحم به عنوان «محبوب کننده انسان میان بستگان» یاد شده است: «صلة الرحم… محبتة فی الاهل.» [2]

سفارش اکید دین، بر این است که حتی با آنان که با شما بریده و قطع رابطه کرده اند، صله رحم و تجدید رابطه کنید (صل من قطعک) که این، نوعی ایثار و گذشت فوق العاده می طلبد.

1. غررالحکم
2. اصول کافی، ج 2، ص 151

آرامش مُباح :
آرامش گرفتن از نگاه به طبیعت
آرامش گرفتن با خواب و استراحت و…

آرامش مستحبّ :
آرامش دادن و آرامش گرفتن با همسر
آرامش دادن به مصیبت زده و کسی که عزادار و داغدار شده
آرامش گرفتن با ذکر ، دعا، مناجات و . . .

آرامش واجب :
آرامش در حالت اذکار نمازهای واجب ( اعمّ از اذکار واجب و مستحب، به استثنای ذکر بحول الله و قوّتهٖ …)

آرامش حرام:
آرامش از راه ارتباط با نامحرم ( از راه لمس، نگاه، صحبت و… )
آرامش از طریق مصرف هر نوع مست کننده
آرامش از راه استماع آهنگ و آواز مُطرِب

آرامش مکروه:
آرامش از راه تقاصّ و انتقام از کسی که به ما ظلمی کرده
آرامش از راه مشغولیت به کارهای بیهوده و بی ثمر ( تا جایی که به حدّ گناه نرسد…)

 الاٰ بِذکرِ اللهِ تَطمئِنُّ القلوُب

عيد نوروز يک عيد_ملّی است و همين مقدار که نهی از آن نشده است، امضاست و می ‌توان به نام عيد ملي، عيد گرفت و اشکالی هم ندارد. مرحوم محدث قمی در کتاب مفاتيح الجنان، وجه شرعی به اين عيد می ‌دهند که علاوه بر اينکه عيد ملی است، اسلام آن را امضا کرده و عيد شرعی نيز می باشد.

مرحوم محدث قمی از معلّی بن خُنَيس و او از امام صادق علیه السلام نقل می ‌کنند: روز عيد_نوروز غسل عيد نوروز کن و لباس نو بپوش، مثل مردم که لباس نو می ‌پوشند و روزه باش برای اينکه قُرب به خدا پیدا کنی. بعد از ظهر چهار رکعت نماز بخوان و بعد از نماز به سجده برو و دعايی را نقل کردند. در اواسط دعا اين جمله آمده است: «وَ بَارِكْ لَنَا فِي يَوْمِنَا هَذَا الَّذِي فَضَّلْتَهُ وَ كَرَّمْتَهُ وَ شَرَّفْتَهُ وَ عَظَّمْتَ خَطَرَهُ»[۱]

در عيد فطر به نام عيد می خوانیم: «أَسْأَلُكَ فِي هَذَا الْيَوْمِ الَّذِي جَعَلْتَهُ‏ لِلْمُسْلِمِينَ‏ عِيداً»[۲]
در اينجا اين گونه آمده که خدايا! اين روز، روز با شرافتی است و روزی است که تو اين روز را گرامی داشتی و روزی است که برای اين روز، عظمت قائل شدي.

روايت گرچه در مفاتيح، مرسل است، اما در واقع مرسل نيست. بعضی در معلّی بن خُنَيس از نظر سند ايراد کرده اند و ما معلّی بن خُنَيس را در کتاب رجال، توثيق کرده ايم.[۳]

لذا روايت هم معتبر است. اگر کسی روايت را معتبر نداند، قانون تسامح در ادلۀ سنن، ‌روز عيد نوروز را عيد می ‌داند. بنابراین می ‌توان گفت: روز عيد نوروز از اعياد ملی بوده که شارع مقدس آن را امضا کرده است.

جهت مشاهده ادامه یادداشت و منابع آن به بلاغ مراجعه شود

balagh.ir/content/8392

پژوهشگر:هاجر مومنی

استاد راهنما:سرکار خانم فرهادیان

تحقیق پایانی سطح دو (کارشناسی)مدرسه علمیه نرجس خاتون(سلام الله علیها)استان اصفهان

تابستان1394

چکیده

زبان دعا که در صحیفه سجادیه برای تعلیم و تربیت شیعیان مورد استفاده قرار گرفته است، یکی از برترین شیوه های تربیتی است. این زبان به عنوان زبانی عاطفی – عقلانی، شور و شعوری دل انگیز در فرد می آفریند و او را به قصد تربیت رهنمون می سازد. رهنمودهای کلی و دستورالعمل های جزئی تربیتی صحیفه که مبتنی بر شالوده های بنیادین انسان شناختی و نگاه پیوسته به قصد عالی تربیت است به نظام تعلیم و تربیت اسلامی ساختاری منطقی و زیبا بخشیده است.

اگرچه ساختار به نحو مشخص در صحیفه نمود ظاهری ندارد، ولی نیازمند استنباطی است که بیشتر جنبه های آن را از نظر مبانی، اصول، اهداف و روش ها مشخص می سازد.

از آن جهت که تربیت صحیح و درست از دیر باز یکی از بزرگترین دغدغه های انسان بوده است، لذا این ضرورت ما را بر آن وا داشت که به گردآوری مطالب و مباحث تربیتی کتاب شریف صحیفه سجادیه، که مصون از هرگونه خطا و اشتباهی است پرداخته شود.

بنابراین رساله حاضر در خصوص صحیفه سجادیه مطرح شده است و سعی بر آن بوده با بهره گیری از روش علمی و تحلیل اسنادی، انسان شناسی ونظام تربیت اسلامی از حیث مبتنی، اصول، روش ها و اهداف، از طریق دعاهای این کتاب شریف مورد بررسی قرار گیرد.

کلید واژه ها: صحیفه سجادیه، نظام تربیتی، انسان شناسی، مبانی تربیت، اصول تربیت، روش های تربیت، اهداف تربیت.

دسترسی به فایلpdfدرپیوست زیر:

در طول ایام عید مطالعات مهدوی داشته باشیم،نه اینکه در این ایام فقط تفریح کنیم ،نه !! باید برای ظهور امام زمان(علیه السلام) کار کنیم .دو جلد کتاب نگین آفرینش را توصیه می کنم بخوانید، و همچنین آنهایی که خوانده اند دو جلد کتاب آفتاب مهر را بخوانند! و بعد از آن چهار جلد کتاب درسنامه ی استاد سلیمیان را بخوانند!

در سال 96 تصمیم بگیریم، تا جای ممکن گناه نکنیم!

نمازهایمان اول وقت باشد !

در حد توان زیارت عاشورا بخوانیم!و ثوابش را به امام عصر (عجل الله) هدیه کنیم.هر روز دعای عهد بخوانیم و ثوابش را به اهل بیت هدیه کنیم،

با قرآن اُنس بگیریم، هر روز یک حزب قرآن بخوانیم!

کسی را نرنجانیم !و اگر کسی ما را رنجاند، نرنجیم و یا حداقل حلالش بکنیم.

هر روز یک هدیه به امام زمانمان بدهیم!

ان شاء الله بتوانیم برای امام زمانمان بهتر کار کنیم ،

دعای غریق را به دیگران یاد بدهیم «ﯾﺎ ﷲُ ﯾﺎ رَﺣْﻤﻦُ ﯾﺎ رَﺣِﯿﻢُ ﯾﺎ ﻣُﻘَﻠﱢﺐَ اﻟْﻘُﻠُﻮبِ ﺛَﺒﱢﺖْ ﻗَﻠْﺒِﯽ ﻋَﻠَﯽ دِﯾﻨِﮏَ »

ان شاءالله که عیدمان مهدوی باشد .از امام زمان
(عجل الله) روز اول سال 96 بخواهیم ،سال جدید را برای ما یک سال امام زمانی قرار بدهد..و امام زمانی ترین سال عمر ما سال 96 باشد و ان شاء الله سالی باشد که ظهور آن امام عصر رخ بدهد! «اَﻟﻠّﻬُﻢَ ﻋَﺠِﻞْ ﻓِﯽ ﻓَﺮَجِ ﻣُﻮﻻنا ﺻﺎﺣِﺐَ العَصْر ِوَ اﻟﺰَﻣﺎنْ»

یادتان نرود! همان طور که هفت سین انجام می دهید یکی از سین ها هم این باشد« ﺳَﻼَمٌ ﻋَﻠَﻰ إِلْ ﻳَﺎﺳِﻴﻦَ »زیارت آل یاسین را هم سعی کنید، هر موقع یاد حضرت(عجل الله) کردید، بخوانید.

پی نوشت:

استاد احسان عبادی
@Farhange_Mahdaviat

هدیه دادن و قبول آن، از مستحبّات مؤکّد است، همانطور که پس گرفتن و پس دادن هدیه مکروه، و گاهی حرام است .

پس گرفتن هدیه در موارد زیر حرام است

۱_ هدیه را با قصد قربت ( به خاطر خدا ) داده باشد.

۲_ هدیه را به یکی از ارحام (فامیلهای نسبی) داده باشد.

۳_ هدیه گیرنده هم در مقابل، هدیه ای داده باشد .

۴_ هدیه گیرنده بعد از قبول هدیه، آن را از ملکیت خود خارج کرده باشد ( مثلاً آن را فروخته باشد و…)

۵_ گیرندهٔ هدیه طوری در هدیه تصرّف کرده باشد که آن را تغییر داده باشد ( مثلاً لباسی را که هدیه گرفته، کوتاه کرده باشد و…)

۶_ هدیه دادن را در ضمن یک عقد لازم ( مانند عقد ازدواج) شرط کرده باشند.

۷_ هدیه دهنده عهد یا نذر یا قسم خورده باشد که هدیه را پس نگیرد.

۸_ هدیه گیرنده از دنیا رفته باشد ( در این صورت نمی توان هدیه را از ورثه پس گرفت)