تفاوت چهره، مو، آهنگ صدا، اندام ، لباس و امتیازات ویژه هر فرد، مهمترین عامل جلب توجه افراد و تمایز میان آنان است و همین امر سبب تنوع خواهی انسان و مقایسه میان اشخاص میگردد، از این رو دستورات دینی وارد شده است فردی که قصد دارد با دختری ازدواج کند، غیر از مشاهده صورت ، از اندام و حتی موی او جستجو و پرسش کند؛ زیرا ممکن است در آینده با دیدن زنان دیگر و مقایسه بین آنها، اختلاف و دلسردی میان زن و شوهر به وجود آید.

.
رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمودند:

« زمانی که تصمیم داشتید با زنی ازدواج کنید سزاوار است چنان که از زیبایی سیمایش پرسش و تحقیق می کنید درباره مویش نیز بپرسید زیرا اگر زن دو عنصر زیبایی داشته باشد، مو، یکی از آن دو عنصر مهم است»
به طور قطع می توان گفت که سهم زیادی از اختلاف ها، طلاق ها و دل سردی افراد به سبب توجه به همین تفاوت ها است . شاید مهم ترین علت لزوم پوشش زنان همین نکته باشد که برای مردان زمینه مقایسه میان زنان، کمتر پدید آید و هوس های خفته بیدار نگردد.

منبع:

مدیریت نگاه با توجه با معارف دینی،حجه الاسلام و المسلمین اخوی

سه راهکار امام هادی(علیه السلام) برای تعجیل در ظهور:

امام هادی(علیه السلام) می‌گویند در سیر اول این سه کار را انجام بدهید:

1-قلب‌ها باید تسلیم بشود، این دل باید با امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) یکی شود، این خیلی مهم است. در روایت داریم که خدا یک موقعی به پیامبرش(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود: ای نبی ما می‌بینی بعضی‌ها خیلی به سمت من می‌آیند، می‌بینی بعضی‌ها خیلی خدا خدا می‌کنند. من اینها را دوست می‌دارم؛ چون دوست دارم صدایشان را بشنوم. خدا خدا را در زبانشان می‌اندازم. گاهی انسان را امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) دوست دارند، وقتی دوستش دارد یا مهدی به زبانش می‌افتد.آدم‌هایی که دل‌هایشان مهدوی است. این عنایت خود حضرت است. قلب باید مهدوی باشد. وجود باید مهدوی باشد.

2-گام دومی که امام هادی(علیه السلام) می‌فرمایند این است که آدم نظرش هم تابع نظر امام باشد. جامعه منتظر ما صبح‌ها دعای عهد می‌خواند. می‌گوید: «اَللّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلانَا الاْمامَ»، من امام دارم، وقتی امام دارم باید تابع باشم، می‌گویند وقتی مسجد رفتی، زودتر نباید سر از رکوع برداری. عقب هم نباید بیفتی.

آدم امام زمانی می‌گوید: من پیشوا دارم، قانون زندگی من بر اساس نظر حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است، نظرم تابع است.

آدم منتظر سیر دوم در زندگی‌اش این است امام هر کاری کرد، من آن کار را انجام می‌دهم، خودم، دلم، عشقم، زندگی‌ام همه در امام دیده می‌شود، وجود من کی معنا پیدا می‌کند؟ با وجود امام. باز در دعای عهد نکته زیبایی است می‌گوید شما صبح‌ها با امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) عهد می‌بندید، تجدید عهد می‌کنید « اللَّهُمَّ إِنِّی أُجَدِّدُ لَهُ فِی صَبِیحَةِ یَوْمِی هَذَا وَ مَا عِشْتُ مِنْ أَیَّامِی»، بعضی‌ها حرم می‌روند طرف در حرم با حجاب است، بیرون حرم می‌آید! گاهی طرف وارد جلسه دینی می‌شود، می‌گوید اینجا باید متدین بود، از جلسه جدا می‌شود فراموش می‌کند، طرف مسجد می‌آید، نماز جماعت را می‌خواند، بعد از مسجد یک نوع دیگر زندگی می‌کند!

آدم امام زمانی می‌گوید: من پیشوا دارم، قانون زندگی من بر اساس نظر حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است، نظرم تابع است.

3-سوم این است که یاری من برای شما آماده شده است، ما گاهی تصور می‌کنیم که همه چیز از امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) می‌خواهیم، جالب است امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) هم از ما توقع دارد، حتی خداوند هم نیاز به یاری دارد، خدایی که این همه صفات در جوشن کبیر در ماه مبارک رمضان خوانده‌ایم، همین خدا می‌گوید: «إِن تَنصُرُواْ اللَّهَ یَنصُرْکُمْ»(محمد/7)؛ اگر کمکم بدهید کمکتان می‌کنم؛ یعنی خدا نیازمند کمک مردم است، نه برای خودش، برای خود مردم.

اولین دعای امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) هنگام ولادت:

خدا قشنگ می‌گوید: «وَ لَیَنصُرَنَّ اللهُ مَن یَنصُرُه»(حج/40)؛ هر کس من را یاری کند، من او را یاری می کنم، امام هم همین را می‌گوید، امام هادی(علیه السلام) در زیارت جامعه کبیره به ما یاد دادند که بگویید یاری من برای شما آماده شده است. این سه گام در زندگی‌مان باید حاکم شود.

اصلاً بخواهم واضح‌تر بگویم ظهور یک مثلث است، ظهور حضرت مهدی(ع) که ما همه منتظرش هستیم یک مثلث است، یک ضلعش خدا است که خدا می‌خواهد ظهور چون هدف خلقت است، چون عبودیت در ظهور معنا پیدا می‌کند، خدا عاشق ظهور است، دنبال ظهور می‌گردد، خدا در ظهور پرستش واقعی می‌شود، امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) هم که عاشق ظهور هستند.

حضرت مهدی سحرگاه نیمه شعبان به دنیا آمدند، حکیمه خاتون می‌گوید: اول دعایی که امام عصر(عجل الله تعالی فرجهالشریف )کردند این بود که خدایا فرجم را نزدیک کن، این نوزاد کمتر از یک ساعتشان بود، به پدر بزرگوارشان دادم، در بغل بابا دست به دعا بلند کردند، «خدایا! گشایش دوستان من در فرج من است. فرج من را نزدیک کن»، پس امام ظهور می‌خواهد.

حمیری می‌گوید: آقا پرده خانه را در مستجار کعبه گرفتند و فرمودند: « اللّهُمَ أَنجِزلی ما وَعَدتَنی»(اعیان الشیعه، جلد حضرت مهدی، ص 105)؛ خدایا فرجم را نزدیک کن.

پس امام(عجل الله تعالی فرجه الشریف) می‌خواهد، خدا می‌خواهد، چه کسی باید بخواهد؟ ما باید بخواهیم،خدا این سؤال را می‌پرسد: تو چه کار کردی که من مهدی را بفرستم؟تو برای آمدن امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) که من دلم می‌خواهد بیایدچه کرده ای؟

من گاهی مثال می‌زنم، اگر کسی را دعوت می‌کنیم، مهمانی می‌آید در خانه‌مان در را می‌بندیم، قفل هم می‌کنیم، پشت در را می‌اندازیم در می‌زند، می‌گوییم ما نهار را کشیدیم، منتظریم به او زنگ می‌زنیم، می‌گوید: در را باز کنید من داخل بیایم، ما پشت در ایستادیم، داد می‌زنیم، چرا نمی‌آیی، می‌گوید در را باز کنید. امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) می‌گوید در را باز کنید، پشت درم من لحظه‌شماری می‌کنم، می‌آیم، این در را چطوری باز کنیم یار شویم.

یامهدی

ابتدا باید فراموش نکنیم که یک ماه زیر سایه‌ی حقْ جای شکر دارد و شکر الهی به‌جای آوریم که: پروردگارا! چه لطف بزرگی بود که یک ماه ما را زیر سایه‌ی خاص خود قرار دادی، واین شکر را وسیله ادامه اُنس با منعِم قرار دهیم تا انشاء الله از نعمتی به نعمتی دیگر منتقل شویم.

 آن ماه عزیر را به عید ختم فرمودي،عیدی که شرایط گشوده‌شدن درهای رحمت و سعادت است وموقع در یافت صله کامل یعنی لقاء الهی.
با خارج‌شدن از این ماه از گناهان خارج شدید، سعی کنید برنگردید و عزم خود را در حفظ پاکی استوار دارید تا صفای ماه رمضان بماند.

عید فطر؛ روز اجازه‌ی گشودن دست گدایی به سوی کرم پروردگار است و با اطمینان از خدا در قنوت‌ها تقاضا می‌کنید و می‌گویی:

اللَّهُمَّ أَهْلَ الْكِبْرِيَاءِ وَ الْعَظَمَةِ وَ أَهْلَ الْجُودِ وَ الْجَبَرُوتِ وَ أَهْلَ الْعَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ وَ أَهْلَ التَّقْوَى وَ الْمَغْفِرَةِ أَسْأَلُكَ فِي هَذَا الْيَوْمِ الَّذِي جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمِينَ عِيداً وَ لِمُحَمَّدٍ ص ذُخْراً وَ مَزِيداً أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ كَأَفْضَلِ مَا صَلَّيْتَ عَلَى عَبْدٍ مِنْ عِبَادِكَ وَ صَلِّ عَلَى مَلَائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِينَ وَ رُسُلِكَ وَ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُسْلِمَاتِ الْأَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَ الْأَمْوَاتِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ خَيْرِ مَا سَأَلَكَ عِبَادُكَ الْمُرْسَلُونَ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا عَاذَ بِكَ مِنْهُ عِبَادُكَ الْمُرْسَلُونَ.
ای خدایی که در مقام کبریاییِ عظمت وجُود و جبروت و عفو، و رحمت و تقوی و مغفرت هستی، به حق این روز که آن‌را برای مسلمین عید قرار داده‌ای و زمینه‌ی ارتباط با مقام کبریایی وجود و جبروت و … خود را برای آن‌ها فراهم نموده‌ای ،و زمینه‌ی پایداری و وسعت دین حضرت محمد«صلّی‌الله‌علیه‌وآله» و آل او را در این روز فراهم نموده‌ای، ضمن صلوات بر محمد و آل او مرا در همه‌ی خیرها یی که این خانواده را وارد کردی، وارد کن و از همه‌ی شرّها که این خانواده‌ی سراسر عصمت را از آن‌ها خارج کردی، خارج کن، پرودگارا از تو تقاضای آن کمالاتی از قرب به سوی تو را دارم که بندگان صالح تو از تو تقاضا می‌کنند، و به تو پناه می‌برم از انحرافات ا فساد در دین،که بندگان صالح تو از آن‌ها به تو پناه می‌برند.

وسعت دعاهای در قنوت نماز عید فطر نشان می‌دهد که در آن روز شرایط بیرونی و درونی طوری فراهم است که زمینه‌ی نایل‌شدن به اوج کمالات را داری .غافل مباش و تکبیرات بین قنوت‌ها را با فروتنی کامل اداء کن تا إن‌شاءالله نور کبریایی حق بر قلبت تجلی کند و به‌کلی گناهان سوخته شده با شعله‌ی رمضان ریشه‌کن شود.

حال تو می‌مانی و خدا، هرچه می‌خواهی در راستای حفظ آن اُنس تلاش بکن.

زندگي انسان عموماً در سه رابطه خلاصه ميشود. يكي رابطه ی «انسان با خدا»، و دیگر رابطه ی «انسان با خود»، و سوم رابطهی «انسان با ديگران»، و موفقيت هركس در تمام زندگي به اصلاح اين سه رابطه بستگی دارد، و تمام مشكلات انسانها - اعم از زندگي فردي و يا اجتماعي- به جهت مختل شدن اين سه رابطه است. در دعاي مكارم الاخلاق اصلاح اين سه رابطه توسط امامي معصوم، يعني حضرت سجاد(علیه السلام) از خداوند تقاضا می شود.

1-در اين دعا زواياي ظریفِ نيازهاي روحي و قلبي و روانيِ رابطة انسان با خدا و با خود و با ديگران موشكافي شده و با شناخت راه اصلي، در صدد جوابگويي حقیقی به آن نيازها برآمده.

2- دعاي مكارم الاخلاق؛ روابط انسان را طوري در بستر سلامت سوق ميدهد كه اگر انسان همّت کرد تا مراتب عاليه ی معنوی را طي كند، به بحران روحي و افراط و تفريط در عمل دچار نشود و به واقع تحقق روحيه هاي مطرح شده در اين دعا براي توسعه ی معنوي به عنوان مقدمه ی سير و سلوك ضروري است.

3- در اين دعا از راههايي كه انسان را به ناكجاآباد گرفتار ميكند، به شدت پرهيز شده است و از كاربردي ترين روشها سخن گفته مي شود، تا اگر كسي با عزمي جدّي تصميم گرفت بار سنگين اضطرابها را از روان خود فرو نهد، بي دليل خود را بازي ندهد، بلكه به خوبي راه درمان را بشناسد و با تمام وجود در صدد رفع مشكل برآيد و نتيجه بگيرد، زیرا در مقابل انبوه راههاي انحرافي، مسلم يك راه صحيح وجود دارد، و راه صحيح در شكل دادن به روابط سه گانة انساني، همان راهي است كه امام معصوم(علیه السلام) معرفي مي نمايند. عمده آن است كه برخورد ما با اين دعا برخوردي كاربردي باشد و بخواهيم از آن در اصلاح روابط سه گانه ی خود بهره برداري كنيم.

4- امروزه مكتبهاي روان درماني به روشهاي مختلف در صدد تخليه ی فشارهاي رواني بشرِ دوران مدرن هستند، ولي در تمام آن مكتبها يك نقطه ضعف اساسي نهفته است و آن عبارت است از راهنمايي به سوي ناكجاآباد؛ و نهايتاً آن مکاتب در تلاش اند تا با خالي كردن روان از اضطرابها، انسانها را خالي و بيم حتوا كنند. به اصطلاح روش اين مكتبها روش «تخليه ی هرگونه دغدغه از روان انسانها يا به عبارت دیگر پر از هيچي كردن انسانهاست» و اگر هم بخواهند چيزي را جايگزين موضوع عامل آزار رواني كنند، موضوع جايگزين شده چندان تفاوتي با همان تخليه اي كه عرض شد ندارد، حتي اگر موضوعي معنوی جايگزين شده باشد. چرا كه معنويتِ وَهْمي باز همان تخليه است و آن غير از آن نوع جايگزيني است كه در مجموعهی يك مكتب توحيدي پيشنهاد مي شود. پس بايد در جايگزينيِ اضطرابها، انوار عاليه ی خداي قادر مدّ نظر باشد كه آن نیز در دل يك دينِ محكم و قابل اعتماد عملي است؛ و در دعاي مكارم الاخلاق درست همين هدف دنبال شده است. به همين جهت وقتي تقاضايي را با خدا در ميان ميگذاري، ميگويي: «بِقُدْرَتِك» يعني؛ چنين كمالي را به كمك قدرت و توانايي اي كه ميدانم در خدا هست طلب ميكنم، زيرا هرگز به خودي خود نميتوانم مشكل خود را حل كنم. يا پس از طرح تقاضاي مورد نظر از خدا، ميگويي: «بِما عِنْدَكَ» يعني؛ به جهت آن لطف و كمالي كه در نزد تو است، اميدوارم كه اين موضوع حل گردد و اين كمال واقع شود.

5- جا دارد در چنين دوراني كه فشار مناسباتِ حاصل از دنياي ماشينيسم بيش از پيش بر روح و روان بشر سنگيني ميكند، به راهكار مناسب متوسل شد كه به واقع ما را نجات دهد. اگر امروز ماشين، فشاري را از بازوي ما كم كرد، همان فشار را بر روان ما افزود و راه نجات از اين فشار رواني از طريق رهنمودهاي معنوي اولياء الهي ممكن است.
به اميد آن كه به كمك اين دعا دست خود را در دست امام سجاد(علیه السلام) بگذاريم و از آن طریق به سرچشمه ی لايزال، ربالعالمين بيش از پيش نزديك گرديم و به مكارم الاخلاق -كه اوج ارتباط صحيح انسان با خدا و خود و ديگران است- دست يابيم.

پی نوشت:

شرح دعای مکارم الاخلاق استاد طاهرزاده؛گروه فرهنگي لب الميزان

حضرت سجاد(علیه السلام) این چنین شروع می کنند:
«اَللَّهُمَّ صَلِّ عَليَ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ بَلِّغْ بِايمانى اَكْمَلَ الاْيمانِ، وَ اجْعَلْ يَقينى اَفْضَلَ الْيَقينِ، وَانْتَهِ بِنِيَّتى اِلى‏ اَحْسَنِ النِّياتِ، وَ بِعَمَلى اِلى‏ اَحْسَنِ الْاَعْمالِ».بار خدايا! بر محمد و آلش درود فرست وايمانم را به درجهی كاملترين ايمان، و يقينم را به برترين يقينها برسان، و نيتم را به بهترين نيتها منتهى ساز، و كردارم را به بهترين كردارها تبديل كن.

«اَللّهُمَّ» يعنى «يا الله»، چون انسان خليفه ی «الله» است، پس تحت تربيت اسم الله -كه اسم اعظم خداوند است- مى‏ باشد، پس ربّ و سرپرست انسان، «الله» است يعنى «الله» است كه انسان را از اسفل سافلين به سوي نور مى‏ك شاند چرا كه فرمود: «الله وَلىُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُم مِنَ الظُّلُماتِ اِلَى النُّور» پس؛ خداوند سرپرست تكويني و تشريعي مؤمنان است و آنها را از ظلمتها به سوي نور و حقايق معنوی سير ميدهد، و در نتيجه انسان در مسير ايمان به نور ربّ خود، بار سفر را از تاريكى به سوى نور برمی بندد. آری شيطان راهزن اين راه است ولی اسم «الله» نگهبان اوست و با گفتن «اللّهم» يا با گفتن «يا الله» به نگهبان و مربى خود توسل مى‏ جويد، اين است كه اكثر دعاها با اسم «الله» شروع مى‏ شود به هرحال با گفتن اللّهم، اظهار عبوديت شروع مى‏ شود.

«اَكْمَل ايمان»، آن اعتقاد دائمى است كه مبتلا به آفت ضعف نمى شود و موجب مى‏ شود تا نشاط ايمانىِ مؤمن همچنان پا برجاى بماند، زیرا ضعف ايمان موجب اضطرابها و افسردگى هاست، و چون دنيا محل تزاحم است اگر ايمان به صورتى كامل و فعال و درخشان در قلب انسان تحرك نداشته باشد، سختى هاي زندگيِ دنيايي، انسان را مى‏ شكند و در نتيجه انسان آنچنان مشغول روزمرّه گيها مى‏ شود كه از هدف اصلىا ش كه بندگى خدا است باز مي ماند. و از آن طرف هرچه ايمان شديدتر شود انسان از سختى ها راحت تر مى‏ گذرد.
در روايات داريم: «اَلْايمانُ اَرْبَعَةُ اَرْكانٍ: الرِّضا بِقضاءِ اللَّهِ، والتّوكُّلُ علي اللهِ، و تَفْويضُ الْاَمْرِ اِلَى اللَّه، والتَّسْليمُ لِاَمْرِاللَّه». ايمان چهار ركن دارد؛ رضا به قضا و حكم الهى، توكل بر خدا و اعتماد به مديرت الهى در همه ی ابعاد زندگى، و واگذاردن امور به خداوند، و تسليم امر الهى بودن كه «هرچه آن خسرو كند شيرين كند».
از خـدا «افضـل يقين» را مى‏طلبم، تا از «عِلمُ اليقين»، - كه از آثار خدا به خـدا پـى بـــردن است- بگذرم، و به عينُ اليقين برسم و چشم دلم در همه عالم با آثار جلال و جمال حق روبه رو شود و هرچه مى‏بينم حق ببينم. و از اين هم بگذرم كه اين اندازه معرفت هنوز در مرحله ی دوگانگى بين عبد و رب است، و به «حقُّ ا ليقين» برسم كه ديگر خودى نبينم. لذا وقتي در اين فراز تقاضاي «اَفْضل اليقين» را ميكني، در واقع مي گويي: خدايا! تو آنچنان بر قلبم تجلى كن كه به انانيّت خودم، آتش بزنم و ديگر من در صحنه نباشم و فقط تو باشى.

پی نوشت:

شرح دعای مکارم الاخلاق استاد طاهرزاده

 شما از روزه چه انتظاري داريد؟مطلوبتان از روزه چيست كه دنبالش مي‌گرديد؟

اول بايد مطلوب انسان مشخص شود، چون ما از روزه به اندازة مطلوبمان بهره مي‌‌‌گيريم و خداوند به ما بهره مي‌دهد.

مولوي داستان گاوي را نقل مي‌كند كه در تمام شهر بغداد گردش كرد و در عين اين‌كه با آن همه غذاها و خوراكي‌هاي گوناگون روبه‌رو مي‌شد جز پوست خربزه چيزي نمي‌ديد! چرا؟ چون مطلوب جسم و روح گاو، پوست خربزه‌است بقيه چيزها ازنظر او چيزي نيست. مولوي مي‌گويد:
گاو را آري ‌به ‌بغداد ‌ناگهان***بگذرد از اين كَران ‌تا ‌آن ‌كَران

از همه خوب وخوشي‌ها و ‌مزه***او نبينـد غيـر قِشر خـربزه

بعد نتيجه مي‌گيرد كه:
طالـب ‌هـر چيـز اي يار رشيـد***جزهمان‌چيزي‌كه‌مي‌خواهد نديد

عمدة مطلب همين است كه هركس در هر عرصه‌اي دنبال مطلوب خود است و جز آن را نمي‌بيند، حالا در عرصه روزه هم اگر مطلوب ما چيز كمي باشد، از آن حقايق برين روزه كه مطلوب اولياي الهي است محروم خواهيم ماند. پس اول بايد روشن شود از ماه رمضان چه انتظاري مي‌توانيم داشته باشيم، اگر انتظارمان كم باشد بهرة كمي مي‌‌‌گيريم، و اگر همت ما بلند باشد، حقايق عالي نصيب ما مي‌شود. مثل آن گاو كه از آن همه چيز فقط پوسته‌ خربزه را مي‌‌‌خواست. گندم، هم مغز دارد و هم كاه، بايد مطلوب ما فقط كاه نباشد، اگر مغز را بخواهيم كاه هم نصيبمان مي‌شود.
از طريق روزه هم مي‌شود از خداوند دنياي بهتر بخواهيم و هم مي‌‌‌شود مطلوبمان وَجه حق باشــد، يعني «اِبْتِغاءً لِوَجْهِ الله» روزه بگيريم تا خداوند، خودش را به ما بدهد.

پی نوشت:

روزه دریچه ای به عالم معنا استاد طاهرزاده